Mais il est où le soleil
20/05/2021 - 08:28
Dames; nu gaan jullie lachen met mij, maar wat wil je.
Donderdag 20 mei 2021, een goeiemorgen met Wilfried
Voel je, je ook niet als herboren, deze ochtend?
Ik word net genoeg wakker rond 3u om vast te stellen: na de regenbui van gisteren heb ik bij het slapengaan vergeten mijn dakvenster op een kier te zetten.
Ik stap uit bed, open het venster en zie een sterrenhemel.
Morgen wordt het mooi weer heeft Deboosere me verzekerd.
Eén dag, ik moet er van genieten.
Met een open venster hoor ik de vogeltjes de dag op gang fluiten.
Straks vragen aan moeder of ze misschien zin heeft in een dagschotel op het terras van het Oosthof in Snellegem.
Is eigenlijk een overbodige vraag.
Zal ons beiden goed doen want de momenten van buitenkomen blijven schaars.
Morgen is het al weer over als we de weervoorspellers mogen geloven.
Wisselvalligheid troef voor het weekend van Pinksteren. Ook voor de dagen nadien.
Het doet me terugdenken aan een van onze reizen.
Ik ben vergeten welk jaar, vergeten welk stadje aan de Frans Atlantische kust.
Patrick en ik, op weg naar een volgend rendez-vous voor mijn boek ‘Weg van Vis in Aquitaine’.
Het leek toen op de lente van deze 2021.
De Fransen hebben er erg van, vond ik.
Ze lieten niet na dat duidelijk te maken met een vraag neergeschreven op de ruiten van de etalages van hun boutiques.
Dames; nu gaan jullie lachen met mij, maar wat wil je.
Twee mannen, twee vrijgezellen, samen op stap.
Wat kon het ons maken wat we in onze valies aan kledij hadden gestoken. We hadden wel andere dingen aan ons hoofd.
Mais il est où le soleil lazen we in die etalages, van Saint-Jean de Luz tot Noirmoutier.
We konden de eigenaars van de boutiques geen ongelijk geven.
Wat was dat nu voor een weer?
Wisten wij veel dat - Mais il est où le soleil – geen vraag om beter weer was, maar de naam van een kledingmerk.
à la vôtre
Wilfried
