Hoe de bouillabaisse toch nog in de soep dreigde te lopen
02/03/2022 - 08:02
Woensdag 2 maart 2022, een goeiemorgen met Wilfried
Een laatste keer terugkomen op de bouillabaisse van voorbije weekend.
U kon het lezen: alles was perfect getimmed, ik had alles onder controle.
Ik had zelfs de tijd om iedereen die het wou een aperitiefje aan te bieden.
Wat u niet weet?
De bouillabaisse dreigde toch nog in de soep te lopen! En dat nog vooraleer ze uitgeschept was.
Zaterdagochtend.
Ik had er een onrustige nacht opzitten. Wakker om 03.00u, uit bed om halfvijf, in de wijnshop om 05.00u.
Extra tijd gewonnen dat er voor zorgde dat ik rustig kon afwerken.
De bouillabaisse was klaar, de rouille was naar m’n gedacht, (afwijkend van een traditioneel mayonaise recept want hier zat veel rode paprika in).
Afspraak met de bakker en de visboer, afspraak met moeder om samen te ontbijten om 09.00u.
Haar boodschappen voordien afwerken en nog eventjes halt houden in de bank, zodat moeder haar op haar gemak zou voelen met wat cash geld in de ‘portemoné’.
Het verliep perfect.
De koffie verspreidde zijn geur door het appartement toen ik beladen met zakken en dozen mijn entree maakte.
Na het ontbijt had ik zelfs tijd om nog langs te lopen bij Ava-papierwaren waar ik een lading verpakkingsmateriaal kocht.
Dat maakte het plaatje compleet.
Tot…ik, terug in de auto, mijn eigen portefeuille checkte en bemerkte dat er een bankkaart te weinig instak. De kaart van moeder.
Zakken aftasten, uitstappen, autovloer controleren, nog eens. Niets te vinden.
Lichte paniek, al was het nog steeds met mate.
Kon het dat ik de kaart niet uit de automaat had genomen?
Sommigen noemen me de verstrooide professor en kregen weer al eens gelijk.
Het regionale telefoonnummer beginnend op 050 bleek toch een nationaal banknummer te zijn.
Gelukkig ook op zaterdag met een dame ‘in levende lijve’ aan de andere kant van de lijn.
Niet eenvoudig om te beweren dat je de zoon van bent, gelukkig een rekeningnummer met kaart bij dezelfde bank hebt en nog precies op de minuut wist wanneer je het nochtans duidelijke -tuut-tuut-tuut-vergeet je kaart niet uit te nemen- signaal negeerde.
Alles kwam goed. We spraken af de kaart, die ondertussen ingeslikt was, op maandag op te halen.
Tot… op het moment ik in de laatste rechte lijn naar het klaarzetten van de bouillabaisse zat.
Vis verdelen, brood snijden en nog van die dingetjes.
Telefoon van moeder: zeg Wilfried ik krijg hier een telefoon van de bank…. (check).
Ik leg alles uit, kort, want de tijd begint toch wat te dringen.
Telefoon van Patrick, enkele weken terug nog bediende bij de betreffenbde bank
Patrick zit op een begrafenis en werd door moeder al 2 keer opgebeld. Hij kan niet opnemen maar is ongerust.
Telefoon van broer Willy die op dat ogenblik niet weet hoe de vork in de steel zit: zeg je kunt al denken waarom ik bel.
Na een ongerust telefoontje van moeder, die geen vrede neemt met mijn uitleg, waarschuwt Willy haar voor mogelijks een…hacker.
Dat is het moment waarop ik denk: nu loopt de bouillabaisse toch nog in de soep.
Gelukkig zoals steeds, zelfs met een verstrooide professor, komt alles goed.
à la vôtre
Wilfried
