Waterland: poëzie - beeld - muziek van Ashels - topavond in Sijsele

Jullie lazen gisteren zaterdag met 147 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.

zondag 30 maart 2025, een goeiemorgen met Wilfried

Ik heb altijd iets gehad met water.
Ik trok 3 dagen na m’n geboorte in het Sint-Anna moederhuis aan de Sint-Annarei in Brugge m’n ogen open en ik zag reeds water.
Zo vertel ik het aan het begin van mijn presentaties over de Vlaamse Visserij.
Van Ieper tot Maaseik trekken we het land door om te vertellen over het verleden en heden van onze visserij.

Over het document waarin de Engelse koning Charles III na zijn verbanning door Cromwell in 1664 , het volgende laat optekenen:
nadat ik 3 jaar lang door de Brugse gezagvoerders en notabelen een onderkomen werd aangeboden,
verleen ik 50 Vlaamse vissersboten de vrijheid te mogen vissen in Engelse wateren.

Brugge en Damme de fiere steden waar koopvaardijschepen vanuit La Rochelle en andere steden van over gans de wereld aanleggen om hun waren aan de man te brengen.
Tegenwoordig vissen onze Zeebrugse en Oostendse vissers vanuit la Rochelle in de Charente Maritime op de Atlantische Oceaan
om zo hun vis naar onze visveilingen te laten overbrengen.
Ik ging er aan boord van Francine Z 191.

Damme, de wereldstad waar zelfs Napoleon* jarenlang een restaurant openhield. Wat aten we er lekker.
En hoe zaten we er te wachten, op het moment na het service, wanneer de uitbater in de huid kroop van de Franse generaal.

Of dat landelijke Oostkerke dat met zijn Siphon zelfs voor le médicin de Pouilly-sur-Loire niet onbekend was.

Maar naast dat alles, het mondaine van Brugge en Damme en de stilte van Oostkerke is er het Zwin.
Het natuurgebied dat een jaarlijks verplichte daginvulling opeist, om de kleinkinderen Lotte en Linde, onvermoeibaar leergierig zoals ze zijn,
maar ook ons zelf telkens weer weet te verbazen.
Zelfs mijn Jori, duif met hoogtevrees, kreeg er opnieuw de drang te leren vliegen.

Gisteren voelde dat zo aan.
Ashels sloeg zijn vleugels uit over de talrijke opkomst in het Cultureel Centrum van Sijsele.
Soms ingetogen, acapella met de doorleefde stemmen zoals van vissers en kooplui na hun lange reizen,
soms speels en fris op instrumenten* waarvan we niet eens een bestaan vermoeden.
Dat alles met de prachtige fotografie van Willy Haegeman als decor en de poëzie van Will Verniest, gebracht door Christel Verstraete en Herman Vervaeke.

Een bijzondere avond; gelukkig er bij te zijn.