van joggster met buggy tot mama zwaan met zeven kleintjes
Maandag 20 mei 2024, een goeiemorgen met Wilfried
Het is zondagochtend, iets na negen.
Ik ben op weg van Blankenberge naar Zedelgem langs een van mijn favoriete wegen, deze tijd van het jaar.
Ik rijd praktisch alleen en heb de tijd om mijn aandacht ook op de omgeving te concentreren.
De Torhoutsesteenweg op grondgebied Sint-Andries is vanaf de Karmel tot de helling over de E40 nu op z’n mooist.
Het zal duren tot oktober wanneer het groen zijn herfsttooi heeft aangetrokken om die schoonheid te evenaren.
Nu rijd ik langs en bijna onder een fris levendige groene bladerenpracht met daartussenin het paars en fel rood van de bloeiende rhododendron
in de hagen van herenhuizen, villa’s en kastelen.
Wat is de lente mooi.
Plots, ik ben te laat voor een foto, komen drie jonge dames op het fietspad in joggingsstijl me in tegenovergestelde richting voorbijgelopen.
Iets speciaals op zo’n mooie zondagochtend?
Neen, moest het niet zijn dat de middelste loopster, de jonge mama (?) een buggy met baby voor haar uitduwt.
Misschien nemen de anderen het om beurt over.
Wat is de lente mooi.
*
Ik houd halt in Zedelgem om bij moeder te informeren of ze zich verder vandaag kan behelpen.
Ze heeft na haar val, nu 10 dagen terug, voor het eerst haar pyjama gewisseld voor zondagse kledij.
Was die val er teveel aan voor een zevenennegentig jarige? Neen dus.
Gisteren at ze van mijn witloofsoep met een boterhammeke.
Ronald, de super buurman heeft deze ochtend een broodje voor haar meegebracht.
'Ik had goesting naar een vers boterhammeke' lacht ze, terwijl ze van het zondagse eitje eet.
Ze heeft een biefstukje uit de diepvries gehaald. Dat zal smaken met mijn worteltjes.
Ik doe de afwas en verzeker haar morgen (maandag) met An langs te komen.
Wat is de lente mooi.
*
Terwijl de wijnshop open is laad ik de bestelwagen. Op de middag lever ik wijn in Zerkegem.
Het is nu de derde zondag op rij dat ik kan genieten van een aperitiefje op een unieke plaats.
Het verwondert me dat ik er niet moet zoeken naar een vrij plaatsje. Mij deert het niet, integendeel.
’s Namiddags is dat wellicht anders wanneer fietsers en wandelaars Kenny’s Paradijs aandoen.
Ik kan genieten van het gekwaak van eenden en kikkers, van het plonzen van een waarschijnlijk wel heel grote baars, het fluiten van de vogels, van de stilte.
Kenny’s Paradijs is een visvijver met een verhaal dat de supersympathieke Diane je graag vertelt.
Zo’n plaats als de oude Knockaertsput uitbaten was niet alleen een droom van het Oostvlaamse koppel, maar ook een soort opdracht.
Opdracht tegenover hun zoon en enig kind, fervent sportvisser, die hen op zesentwintig jarige leeftijd door ziekte ontviel.
Ze zijn slechts drie dagen op de week open: vrijdag, zaterdag en zondag.
Het onderhoud van deze wondermooie omgeving neemt van Laurent en Diane de rest van de week in beslag.
Met ‘laat het u smaken ‘ serveert Diane mijn glaasje witte wijn en een knabbeltje.
De hoop op een koppeltje ooievaars dat zich hier komt settelen blijft levendig.
En zie, plots komt vanachter het riet een statige mama zwaan met 7 kleintjes achter zich aan.
Vorige week joeg papa zwaan nog iedere eend weg die op de vijver durfde landen.
Hij had er zijn reden voor; het broeden mocht niet verstoord worden.
Ook dat verhaal en hoe zwanen leven vertelt Diane maar al te graag.
Wat is de lente mooi.
Kenny's Paradijs
Paradijsweg 59 , Zerkegem
Open op vrijdag, zaterdag, zondag en feestdagen
Andere dagen voor groepen na reservatie Diane de Cremer 0479 534262
Fijne maandag
à la vôtre
Wilfried
