toch maar haas ?
woensdag 21 december 2022, een goeiemorgen met Wilfried
Geen nieuws, goed nieuws, tot daar het goeie nieuws.
Maar wat dan geschreven in mijn dagbegroeting?
'Wat gaan we eten' vraagt moeder.
Ze bedoelt met kerstavond, want dan zijn we met ons drieën samen.
'Ik weet het nog niet', antwoord ik een beetje korzelig.
Als ik het klaar maak volg ik mijn eigen plan en planning.
Ik ga er dit jaar niet veel werk insteken, zit ik mezelf nu al wekenlang in te prenten.
Niet zoals vorig jaar; geen nostalgische ‘crème au beurre taart’ en ook niet veel tijd verliezen bij het ophalen van een kerstbuche.
Het moet allemaal combineerbaar blijven met de openingsuren van de wijnshop (zaterdag 24/12 van 11 tot 17u).
Uitgebreid aperitieven, dat wel.
We hebben er een ganse avond voor.
Wat vis, meteen als hoofdgerecht.
Een tongfiletje en een stukje kreeft.
Duur?
't is maar éénmaal kerstmis op het jaar.
Maar hoe dichter kerst nadert, hoe meer ik er over nadenk dat een stukje wild toch zou kunnen.
Het visje en het kreeftje zou een mooie entree zijn.
Een hazenrug, dat is toch nog echt wild?
Misschien toch maar 2 sausjes?
Zo aten we het in Les Pieds dans le plat.
Een stronkje witloof, een partje appel, een lepeltje veenbessen, de blaadjes van een groene kool, of toch maar een verloren gelopen spruit?
Er niet veel werk van maken, ‘t is ieder jaar van dat, tot we de 24ste zijn.
à la vôtre
Wilfried
