schorte-blauw met alle nuances in de kleur van een te oud geworden bourgognewijn
Donderdag 9 november 2023, een goeiemorgen met Wilfried,
Schorte-blauw met alle nuances in de kleur van een te oud geworden bourgognewijn.
Zo ziet mijn dij er momenteel uit.
Dat loopt zo door tot aan mijn knieholte.
Het rechter onderbeen is momenteel ook boller dan het linker.
Pijn heb ik er niet in.
Alleen bij het slapen wordt het soms lastig om op de getoucheerde dij te liggen.
Wat eigenaardig is met het nemen van bloedverdunners; de ‘blauwe’ plekken zullen de volledige lengte van mijn been afgaan. Zullen die plekken dan langs mijn tenen verdwijnen?
Zal ik straks eens aan mijn huisdokter vragen, wanneer ik op controle ga voor de maandelijkse analyse van mijn bloedstolling.
Met het zicht op mijn dij, ruim twee weken na het voorval, besef ik dat ik onnoemelijk veel geluk heb gehad.
Was er in plaats van een muurgroot filmdoek, een muur geweest dan had de diagnose er heel anders kunnen uitzien.
Nu heeft dat filmdoek mijn val deels gebroken en mijn hoofd gespaard.
Of dat laatste een voordeel was, laat ik aan u over om er ja of neen op te antwoorden.
Wie valt er nu ook van een podium?
Akkoord, er zijn er bij de Moeyaerts die al eens op een stoel staan om met een rol wc-papier te zwaaien
op de tonen van ‘Le Lac du Connemora’.
Ik beperkte me in het verleden tot op de grond meedeinen met de Marie-Louise.
Een podium is inderdaad voor mij te hoog gegrepen.
Het mag dan nog met de beste bedoelingen zijn om 220 mensen in de zaal te wijzen naar het scherm
met een begroeting als titel van de voorstelling.
à la vôtre
Wilfried
