'Respect men'! Niks dan respect voor Brandon Mechele
Dinsdag 7 november 2023, een goeiemorgen met Wilfried
‘Respect men, respect’!
Niets dan respect voor Brandon Mechele, hij die maar al teveel onder vuur kwam te liggen
wanneer het, in het huidige seizoen van Club Brugge, verkeerd liep in de verdediging.
Hij, die met gevaar voor eigen lijf en leden, meermaals in het verleden de tegenstander probeerde te beletten Simon het vuur aan de schenen te leggen.
Hij had er zelfs een afschrikkend masker voor over.
Ik vergelijk Brandon met dat andere monument; Olivier Deschacht die men, hoeveel keer, ik ben de tel kwijt geraakt, bij de mauven aan de kant wilde schuiven voor een ander zoveel betere voetballer.
Het lukte hen pas, toen hij zelf met pensioen wilde gaan.
Ik zie het ook zo gebeuren met Brandon, toffe gast, sober, misschien nog iets te braaf.
Dat laatste was wat ik gisteren dacht toen ik, moeder naast mij aan de stoof, de rogvleugels aan het bakken was.
‘De patatjes zijn nog niet mals Wilfrieeed’ berispte moeder me in het oor, terwijl ze de schuif opentrok om er een vork uit te halen.
Ik wist wat er ging gebeuren.
Zeker van mezelf nam ik het potje met de aardappelen van het vuur.
‘Look at your leftside' riep Deila naar Brandon.
Zelfverzekerd de controle te hebben zou onze Club verdediger de bal terugspelen op Simon.
Ik wist beter, had ik de zondag nog gezien op TV; nooit te zelfzeker zijn.
Moeder zou links van me passeren, terwijl ik op weg was naar de afwasbak om de patatjes af te gieten.
Nog vooraleer ik de kans kreeg, zou ze de patatjes prikken om te controleren of ze zacht gekookt waren.
Eventjes dacht ik moeder een bodycheck te geven zoals Denis Odoi met Mohamed Amoura in gedachten had.
Odoi kwam er vanaf met geel, mij zou het zeker rood opgeleverd hebben,
wetende dat er een wezenlijk verschil is tussen een 23 jarige Algerijnse atleet en een 96-jarige frêle moeder.
Ik zette me breed met de nadruk op m’n linkerkant.
Moeder kwam in de tang te zitten tussen mijn heup en het aanrecht.
Ik hield er zelfs geen kaart aan over,
maar uiteindelijk aan tafel een welgemeend ‘'t is lekker’: perfect gebakken rogvleugel met perfect gekookte patatjes.
Wedden dat ik volgende keer opnieuw in de ploeg sta!
à la vôtre
Wilfried
