petflesdopjes en couponnetjes: het leven zoals het is en was
Jullie lazen gisteren maandag met 125 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
dinsdag 4 maart 2025, een goeiemorgen met Wilfreied
Het werd gisteren een eerder onverwachte maar bijzondere avond. We kregen in Leuven Raju op bezoek.
Raju kwam niet zonder reden.
We hadden hem uitgenodigd omdat ik problemen had met de i-phone.
De nacht voordien had een automatische update er voor gezorgd dat ik sommige wachtwoorden opnieuw diende in te geven.
Ik heb die wachtwoorden wel ergens op een papiertje in een of andere ‘classeur’ opgeschreven (denk ik),
maar in ieder geval niet op de juiste plaats en ver weg van Leuven.
Raju, een jonge gast die z’n ouders verloor, werd als kind vanuit India geadopteerd door een Vlaams koppel dat ondertussen ook is overleden.
Raju heeft geen familie maar trekt zijn plan, meer dan zijn plan zelfs.
Gisteren kwam hij me uitleggen wat ik allemaal niet en/of verkeerd doe met mijn i-phone.
Eens die moeilijkheden van de baan was het tijd om de gesprekken een aangenamere richting te sturen.
En God, of wie dan ook in de Indiase hemel, wat hebben we gelachen.
De boules de berlin smaakten met de koffie en de thee.
We hadden het over de kleine onhebbelijke dingen.
De grote in de orde van Trump-Poetin-Zelenski kwamen niet eens aan de orde.
We leefden mee met de bezoekers aan het Brusselse autosalon die met hun electrische auto met honderden tegelijk door putten en over bulten hotsten
op die erbarmelijke parking om een van de 25 mobiele oplaadpalen te vinden. Daar valt niet me te lachen.
Wel met de oplossing die we nadien bedachten bij de uitvinding van de petflessen met het aangehecht dopje.
Een uitvinding om de milieu vervuiling tegen te gaan.
Vroeger gooide de Vlaming het dopje vanuit het autoraam de straat op of de graskant in.
Wij Vlamingen nemen het blijkbaar niet zo nauw in tegenstelling met de Scandinaviërs. Ook dat is niet om mee te lachen.
Nederlanders doen dat ook niet? Hoe zou dat komen?
Omdat men in Nederland statiegeld betaalt voor de petfles.
Je steekt de intacte lege fles in de automaat, een etiket wordt gescand en je krijgt enkele centen in ruil.
Dat kan niet met Belgische producten want die hebben dat etiket niet.
Wat we wel hebben?
Een Albert Heyn, een Jumbo…
Raju en ikzelf gaan onze flessen melk en spuitwater in de toekomst daar kopen
We gaan de lege flessen verzamelen tot we een volle bestelwagen hebben en deponeren die net over de Hollandse grens in de automaat .
We gaan samen een rekening bij de Amrobank openen, ons geld laten opbrengen en om de 5 jaar de couponnetjes innen.
We doen het zoals onze ouders en voorouders het deden: naar Sluis rijden, de bank binnen stappen,
er op lettend dat er geen Vlaamse belastingcontroleur om de hoek staat.
Bij Jo en Lies gaan we nadien zoals pa en ma een pannekoek eten.
Zoals ons pa het deed, toen hij alleen naar Sluis reed om de couponnetjes te innen, dat gaat niet meer.
Stiekem in de boekjes in de sexshop gluren? De winkeltjes met een cadeautje voor thuis zijn reeds lang uit het straatbeeld verdwenen.
Oh ja, vergeet niet in België te tanken; Nederland is een van de meest prijzige landen als het om brandstoffen gaat.
Clever zijn die Nederlandse politiekers wel.
Duurdere brandstof = statiegeld op petflessen uitbetalen = properder milieu.
Zo eenvoudig kan het zijn.
Fijne dinsdag – à la vôtre
Wilfreied
