Op de hoek in de Beaujolais
Jullie lazen gisteren donderdag met 153 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor
Vrijdag 7 februari 2025, een goeiemorgen met Wilfried
‘s Ochtends liep het nog fout met de vraag of de hutsepot ok was, op de middag was de mist opgetrokken, scheen de zon en oogde het leven een stuk vrolijker.
Ik vertelde moeder wat ik nog niet verteld had over onze Pouilly-trip.
Ze kon dit keer alles perfect volgen en wat meer is: ze herleefde de periode toen ik met haar en haar zus tante Jenny Frankrijk doorkruiste.
Van de Alsace naar de Bourgogne, een andere keer naar Honfleur en de appelgaard van Grou in de Calvados.
Nog een andere keer langs de zee en de monding van de Somme.
Heerlijke tijden; ze fleurde op en vond mijn patatten, het gestoofd witloof, ik doe er altijd een geutje balsamico van Moulin de Gassac bij, tiptop.
Zelfs de hamburger die in de koelkast verloren was geraakt smaakte haar.
'Ik herinner me nog dat ik met tante Jenny en nonkel Jef in Lyon op bezoek ging bij hun zoon Pierre en Maria.
We reden toen door de Beaujolais en kochten er wijn voor de communie van Hilde, onze kleine zus.
Waar was dat weer toen we afstapten', vroeg ze mij.
Ik bleef het antwoord schuldig.
'Het was op een hoek in de Beaujolais', verduidelijkte ze.
Ik geef je te raden hoeveel hoeken er zijn op de 60km lange Beaujolaisstrook?
De vriendelijke uitbaatster vroeg hen vanwaar ze waren.
Die mevrouw wist met zekerheid dat moeder haar twee zonen hier eerder waren geweest. Zo overtigend kwam ze over.
Wacht eens onderbrak ik moeder: we spreken over welk jaar?
Het jaar dat Hilde haar plechtige communie deed herinnert moeder zich maar al te duidelijk.
Ik rekende uit mijn hoofd 1e communie 74, plechtige 79-80.
De eerste keer dat ik samen met broer Ivan doorheen Frankrijk reed was…1981.
De overtuiging van de mevrouw op de hoek van de Beaujolais maakte moeder zo gelukkig dat ze toen een tweede rondje bestelde
en vandaag nog vlug van haar glaasje rode wijn nipte.
De bel ging.
'Dat zal de huisdokter zijn, wil je m’n glas wegzetten', vroeg ze me.
De dokter, op 2-wekelijks routinebezoek kwam de trap opgelopen.
Ik wachtte hem op en raadde hem aan; niet te vlug dokter, moeder moet haar glas wijn nog wegzetten.
Fijne vrijdag - à la vôtre
Wilfried
