De voorbije week in woord en beeld
21/03/2022 - 09:40
maandag 21 maart 2022, een goeiemorgen met Wilfried
MAANDAG
Vandaag is alles in voorbereiding van een drukke presentatieweek.
Ik rijd ’s voormiddags naar de wijnshop en laat de vis leveren. Het verloopt volgens plan.
Het wordt al vlug duidelijk dat het ook een weekje van onregelmatig eten wordt.
Ook al leggen professionals, boeken en moeder uit dat dit niet gezond is, op zo’n manier kan er misschien een kilootje af.
Ik heb gewoon geen tijd om honger te hebben.
Met een vol geladen bestelwagen rijd ik ’s avonds naar Blankenberge.
Nog geen honger maar wel goesting in…een frietje van de frituur.
Als je iets fout doet, doe het dan ook goed fout: frietjes met mayonaise en de frikandel als ‘entree’, de stoverij als hoofdgerecht.
DINSDAG
Ik ga mijn vissen met kop ophalen in Zeebrugge. Er zit een lotte tussen van…8kg.
Ook een mooie meid (heek). Is altijd leuk.
Hierover kan ik ’s namiddags tijdens de voorstelling het volgende kwijt: wie de naam heeft uitgevonden voor zo’n lelijke vis kent er niets van.
Als ik hier eens rond me kijk weet ik wel wat hoe een mooie meid er uitziet.
Hilariteit rondom;
Als ik ’s avonds met de vissen naar Zeebrugge rijd wordt ik opgehouden voor een uitgebreide controle.
Er is een indicatie wat niet wil zeggen dat het positief zal tekenen verklaart de agent.
Ik ben vrij zeker dat het goed komt.
Op de middag voor de start drinken we met de equipe een cavaatje, na de voorstelling trakteert het bestuur met een leffe.
Ik heb op de middag niet gegeten.
De test levert een negatief resultaat. Dat is ok.
Minder ok is het feit dat m’n vest op de stoel in de wijnshop hangt. Vest met paspoort, rijbewijs en verzekering.
Mijn’ itsme’ op de telefoon vervangt de gegevens van het paspoort (en het rijbewijs?), mijn verzekeringsagent mailt het juiste verzekeringsbewijs.
De jonge agente en agent zijn begripvol en medewerkend.
Voor de douane is het ok: de juiste diesel en een lelijke vis met scherpe tanden.
Achteraf zal ik laconiek vertellen: als je 90 mensen drie uur lang kan entertainen, dan kunnen er 15 minuten voor de politie ook nog bij.
Eerlijk zijn: het was wel nagelbijten.
Ik kan de parking van Tillegem afrijden, de politie zwaait me na – meer dan ooit je vriend.
WOENSDAG
Mijn buurvrouw van het benzinestation in Jabbeke loopt de wijnshop binnen. ‘zeg Wilfried, je mag me ook iets brengen hé, dat ruikt hier zo lekker’.
Vooraleer ik ’s namiddags naar Merchtem zal vertrekken ga ik haar een restje -saus met fijne groenten – cadeau geven.
Merchtem wordt een zware dobber: we moeten met alles de trappen op.
DONDERDAG
Een herhaling van de 2 vorige dagen wordt het niet.
We brengen er voor Markant in Oostkamp onze 2de presentatie: Weg van Vis langs de Atlantische Kust.
Het wordt een uitdaging.
Zowel voor Patrick in de keuken, Françoise en Marijke in de zaal, als voor mij met het presenteren van deze voorstelling die ik tot nu toe slechts een tweetal keer voordien deed. Inmiddels van 2019 geleden.
Maar het loopt perfect.
VRIJDAG
Ik heb mezelf bij Neos Zedelgem ingeschreven voor een lezing over aquacultuur.
Je kan maar bijleren. Wat ook gebeurt.
De lezing wordt op een academische wijze gebracht. Veel cijfertjes dus.
Ik noteer er enkele van.
’s avonds ben ik bij mensen te gast.
Ik heb de catering voor een mooi communiefeest aanvaard.
Het wordt een ….vismenu over de ganse lijn. Of wat had je gedacht?
ZATERDAG
Boodschappen doen, wijnshop openhouden en ’s avonds naar Blankenberge rijden.
Ik heb ribbetjes natuur mee. Is een van mijn specialiteiten.
Mijn kruidenmengeling doet het steeds weer: royaal saté- en brochettekruiden van Versteegen.
Daarbij look-, curry- en rode paprikapoeder.
Goed indeppen, wat laten rusten en dan in de oven op de rooster (25 à 30 min op 200°).
Leg een bakpapier of folie op de onderliggende bakplaat. Het bespaart u gedeeltelijk het afwaswerk.
ZONDAG
De wijnshop is vandaag en ook de volgende zondagen open van 10.30u tot 12u.
De zon komt pas na de middag piepen aan zee.
Ze zorgt wel voor een mooie gekleurde avond en een soort avant-première aan een tafeltje van de King Beach, de strandbar in de steigers van Matty (de vroegere Coco Loco).
Ik bracht er een cadeautje: een karton witte wijn.
Zo kan er een glaasje geschonken worden voor de helpende handen en een toevallige bezoeker, wij dus.
We sluiten de avond en de week af bij Martin van Dante.
à la vôtre
Wilfried
