vandaag Complimentendag / Mijn Complimenten aan en voor Albert Verbandt
01/03/2021 - 08:26
Dat Albert een ‘groene’ werd had niets te maken met zijn ideologische inzichten maar met het feit dat z’n ganse familie de groen-zwarte voetbalploeg genegen was.
Maandag 1 maart 2021, een goeiemorgen met Wilfried
Velen zullen Albert Verbandt, een van mijn jeugdvrienden, niet kennen.
Bij anderen zal er wel een ‘groen’ lampje gaan branden.
We liepen samen lagere school bij de frères in Zedelgem.
Onze vaders waren beiden beroepsmilitair, we woonden in dezelfde straat.
Ik herinner me nog dat we stiekem al eens iets durfden te roepen vanwege zijn haarkleur, Albert was ros.
Nu zou je ter verantwoording worden geroepen voor pestgedrag.
Anderzijds moesten we dan weer op onze tellen letten.
De nonkel van Albert gaf les in het derde studiejaar.
Het moet zijn dat ik toch redelijk tussen de lijntjes liep want meester Verbandt was mij en m’n ouders genegen.
We werden ouder en ieder liep zijn eigen school.
Dat Albert een ‘groene’ werd had niets te maken met zijn ideologische inzichten maar met het feit dat z’n ganse familie de groen-zwarte voetbalploeg genegen was.
Ik werd dan weer onder invloed van broeder Josbert een blauw-zwarte supporter.
En toch zouden we mekaar niet loslaten, integendeel.
Ik startte met een minivoetbalploeg waarvan Albert deel uitmaakte.
Meer zelfs, z’n vader Marcel werd onze coach.
Hij deed het goed en wat belangrijk was, Marcel verzamelde punten van zijn collega’s militairen en ‘kocht’ daarmee de voetbalsloffen voor de ganse ploeg.
Miliciens die hun legerdienst in Zedelgem vervulden werden aangetrokken om onze minivoetbalploeg te versterken.
Op Albert z’n trouwdag zorgde ik voor een origineel cadeau.
Ik had een album in mekaar gestoken met getuigenissen van groen-zwarte voetballers.
Ik was bij de spelers zelf hiervoor aan huis gegaan.
Was het de voorbode van mijn journalistieke betrachtingen?
Na jaren, hoe gaat dat in het leven, zijn we mekaar uit het oog verloren.
We woonden niet langer in dezelfde gemeente.
Hoe klein de wereld ook is, we liepen mekaar niet meer tegen het lijf.
Maar uit het oog is daarom niet uit het hart.
Vandaar mijn complimenten voor Albert op deze dag.
Albert heeft het ver geschopt. Als je net als ik van je hobby je beroep kunt maken is dat fantastisch. Albert zit als materiaalmeester naast de trainers in de dugout op de wedstrijden van Cercle Brugge.
Ik ben eigenlijk een beetje jaloers. Ik ben er haast zeker van dat hij in die functie mee afreist naar Monaco als er met een delegatie onderhandelt wordt.
Iemand vertelde me dat hij als een vader een familiale band heeft met sommige spelers.
Ik vermoed ook dat Albert zijn groen-zwarte pagadders het allereerste Nederlandse woordje aanleert ‘D E V E R E N I G I N G’.
Toch machtig als je als speler iemand hebt die je vraagt ‘hoe voel je, je’.
Doe het hem maar na met 10 ‘buitenlanders’ in de ploeg.
Zoals na de gewonnen wedstrijd tegen Waasland –Beveren.
Didillon – Frankrijk - comment vous sentez-vous
Pavlovic – Servië - како се осећаш
Marcellin – Réunion - comment vous sentez-vous
Hotic – Slovenië - kako se počutiš
Biancone – Frankrijk comment vous sentez-vous
Vitinho – Brazilië - como você está se sentindo
Hoggas – Frankrijk - comment vous sentez-vous
Ugbo – Nigeria – how do you feel
Bates – Engeland - how do you feel
Leonardo Lopez – Portugal - como você está se sentindo
Deman - …Knokke – hoe voel je joen
Omdat Albert week in – week uit, er voor zorgt dat het goed komt met die vereniging van spelers, mijn complimenten daarvoor.
Het kan niet anders of het komt goed.
Trainers komen, trainers gaan, maar Albert blijft er na al die jaren staan.
Albert; als we mekaar ooit nog eens tegenkomen, in Sint-Andries of in Monaco, dan gaan we er een goeie op drinken
à la vôtre
Wilfried
