Terug in de tijd- deel 2 - de iconische platenwinkel Bilbo
Jullie lazen gisteren zondag met 132 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
Maandag 6 januari 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Radio Veronica bracht de muziek van de Beatles, Rolling Stones, Herman's Hermits en Beach Boys in huis.
‘Verzet ne keer die radio met al dat tingeltangel’, vermaande vader me.
Laat staan dat we thuis de psychedelische sound van ‘n Jefferson Airplane of Jethro Tull probleemloos konden beluisteren?
Ian Anderson die op een been de dwarsfluit bespeelde, daarvoor moest je pas goed gek zijn.
Bourée mocht dan nog gerelateerd zijn aan J.S.Bach’s Suite in E minor.
We vochten ons vrij van vader zijn muzikale voorkeuren zoals 'meisjes met rode haren' of het instrumentale 'Camp van Sir Henry and his Butlers'.
Ik bleef al eens uitslapen bij m’n neven in Sint-Andries waar we ongestoord plaatjes beluisterden want Hugo had een stereo installatie.
Ik kocht m’n eerste singles in de Bilbo op ’t Zand en liet ze achter bij Hugo (Georges Baker selection little green bag en het zeemzoete chalala I need you van the Shuffles – 1969).
tot op het moment dat de Lenco platendraaier ook bij ons thuis zijn intrede maakte.
Toen kwam de bandopnemer in huis en nam ik muziek op van de piratenzenders; Radio veronica, Mi Amigo en Noordzee.
Ondertussen experimenteerde ik met een klein radiozendertje.
Plots was ik zelf piraat, een schuchtere zendpoging die tot 200 meter ver in de straat reikte en waarmee ik in het kortstondige bestaan
nooit de bekendheid haalde van mijn grote idolen Lex harding, Joost den Draaijer, Chiel Montagne en Tinneke, zelfs die niet van Piet Piraat.
Maar de belangstelling voor muziek bleef evolueren.
De iconische speldgrote muziekwinkel Bilbo op het Zand speelde daarbij een grote rol.
Ik was afgestudeerd en vond werk bij drukkerij Goegebeur, om de hoek bij Bilbo.
Over de middag liep ik binnen snuffelde in de rekken en platenbakken en…huurde er LP’s.
De nummers die ik graag hoorde nam ik op.
Met zo’n selectie nam ik deel aan de wedstrijd – wordt een DJ in de jeugdclub de Kobbe. Een voltijdse dj ben ik nooit geworden,
Met de tijd en het ouder worden veranderde de muzikale voorkeur: Crosby-Stilles en Nash, the Eagles, Neil Young, Clapton… maar ook Cabrel, Stephan Eicher
Eind de jaren zeventig draaide ik mijn plaatjes op zondagavond in het Ichtegemse Witte Paard.
Ik sloot er steevast de avond af met Gary Numans 'Are friends electric'.
https://www.youtube.com/watch?v=-0WNbm1jz6A
Morgen deel 3 : Laureaat bij het Nederlandse muziekblad Music Express
Fijne maandag – à la vôtre
Wilfried
