Hoe het gaat met moeder en met Jelle?
Jullie lazen gisteren woensdag met 133 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor
Donderdag 12 december 2024, een goeiemorgen met Wilfried
Moeder is nu reeds enkele dagen opgenomen nadat werd vastgesteld dat ze water in de longen had.
Tweede diagnose en meer verontrustend; de gezwollen voeten en benen, met daarbij dat ijskoude gevoel en zelfs gevoelloos worden.
Vooral dat laatste zorgde voor paniek en leidde tot de spoedopname.
Het vrijmaken van de longen bleek haalbaar wat ondertussen gebeurde.
Met sterke vochtafdrijvers heeft men nu ook de benen kunnen ontzwellen.
Er was niet alleen het vocht maar er was ook een bloedklontertje dat kon verwijderd worden.
Al goed zou je dan denken, maar nu wordt gekeken naar een juist evenwicht tussen het zo houden en de medicatie aankunnen.
Om beurten bezoeken we moeder. Oudste broer blijft in contact met de dokter, broer Ivan voyageert van moeder op het eerste naar het achtste,
waar Jelle aan het bekomen is van de heel zware ingreep.
Ondertussen kreeg ik een telefoontje van de sociale dienst van de kliniek om de situatie thuis te schetsen.
Zal moeder kunnen blijven haar plan trekken als ik in Leuven of Blankenberge bij An ben?
De mevrouw zou moeder er over aanspreken en haar zo misschien toch eens een kort verblijf in een servicehome kunnen aanpraten.
Succes voor jou, dacht ik bij mezelf, wetende welk resultaat dat zou opleveren.
Gisteren zat ik aan moeder haar bed.
Ze zat te kijken naar haar boterham die niet lekker was om dan nog maar te zwijgen van het warm eten, bah.
'Wat eet jij als je alleen bent', vroeg ze me.
'Ik ga morgen (vadaag) de prei die er nog ligt stoven met wat room en een kabeljauwhaas', antwoordde ik.
'Je moet de buitenste bladeren er afhalen', gaf ze me de goeie raad, 'die zijn anders niet sappig als je ze stooft'.
'Dat is ook teveel voor jou, snijd de helft in stukjes van zo groot'.
Ze toonde me haar duim en vinger hoe groot. 'Die moet je invriezen, dan ga ik er soep van maken'.
Na de raadgevingen mocht ik vertrekken met een laatste aanmaning: 'kruip maar in je bed, je hebt het nodig'. Het was 18.12u.
Dinsdag kreeg het whatsapp groepje ‘familie’ nog een foto toegestuurd.
Neef Francis nam de bomma mee, op het gemak weg met de rollator, gang in-gang uit, naar het achtste om Jelle te bezoeken en hem een portie goeie raad te geven.
m.a.w. u begrijpt dat moeder nog niet toe is aan…
Fijne donderdag – à la vôtre
Wilfried
