Dag 3 en 4 van onze Frankrijkreis
Jullie waren dinsdag met... 198 en gisteren woensdag met 100 fans om mijn dagbegroeting te lezen, bedankt daarvoor
Soms is er te weinig tijd om een dagbegroeting te plaatsen of wil het internet niet mee. Vandaag maak ik dat goed met een dubbele bijdrage.
donderdag 5 september 2024, een goeiemorgen met Wilfried
Dag 4 van onze Frankrijkreis startte met het ontbijt in de Pouillyzotte.
Een fotootje met de vriendelijke mevrouw die met haar man jaren terug Parijs inruilde voor het meer landelijke leven in Pouilly.
We brachten er in ons aparte huisje 2 leuke dagen door.
Vooraleer we de A77 opgaan hebben we nog een afspraak met Thierry Langoux.
Het wordt opletten bij Thierry en vooral…weigeren want we hebben nog 500km voor de boeg.
Zeggen we neen tegen teveel traktatie, we kunnen niet weigeren aan het cadeau, 6 flessen Pouilly Fumé van een speciale cuvee.
De gerookte paling die we afgeven roept emoties op.
Het herinnert aan…40 jaar terug toen Ivan voor papa Langoux een eerste keer gerookte paling in fijne plakjes sneed.
Ook de tekst als ode aan zijn mama die nu in een verzorgingstehuis is opgenomen brengt een en ander teweeg.
Het huis Langoux is niet gespaard gebleven; Thierry staat er nu met zijn echtgenote Bernabella alleen voor.
Zoals voorzien rijden we om 10u de autoroute op.
La Charité, Nevers, Moulins, Gannat, het blijft een mysterie want de A77 valt nog eventjes terug in de oude bedding
en krijgt dan zoals in de geschiedenis terug de banaming RN7 zoals bezongen door Charles Trenet.
In Gannat gaat het richting Clermont Ferrand en het …slechte weer.
Issoire, Saint Flour, Garabit; we vragen ons af waar we ons stokbrood met de rest van de charcuterie zullen opeten.
Het is inmiddels ruim middag, er knaagt een hongertje en de dreigende wolken zullen het niet lang meer uithouden.
In de Lozère vinden we naast de autoweg zowaar een bos met banken.
Net op tijd want onze laatste kruimels worden van de houten tafel en banken geveegd door de eerste druppels.
Hoe meer naar het zuiden, hoe erger het wordt.
Dubbele concentratie is nodig want er is aquaplanning.
Of het nu mooi weer is of niet, de laaghangende wolken maken het viaduct van Millau* nog indrukwekkender.
Rijden we wel naar het zuiden? De buitentemperatuur is teruggezakt tot 17°.
De aankomst in Gignac tussen de buien door wordt goed gemaakt door het super vriendelijke onthaal van de patron van het hotel Le Vieux Moulin,
een complex met allemaal aparte bungalows.
De kamers zijn niet groot maar alle voorzieningen zijn er en het is er proper.
We worden vanaf 19.30u verwacht voor het diner.
Een jong dametje, een en al zenuwen, zal ons bedienen.
Zenuwachtig zijn hoeft niet ook al moet ze op zoek gaan naar een sommelier om onze flessen te ontkurken en heeft Ivan ondertussen zijn sommelier al lang op tafel gelegd.
Wat we op het bord krijgen is dik in orde.
Voorgerecht: terrine de campagne met een streepje frambozenbalsamico,
daarna een ferme lap biefstuk van een uitstekende kwaliteit met lekkere courgettes en friet.
Afsluiter wordt een dessert van de kaart.
20 referenties op de wijnkaart aan…20-25 euro met een zeer lekkere Pic Saint Loup.
Zo wordt het een derde dag met van alles wat. Vandaag (donderdag kan opnieuw memorabel worden.
Morgen (vrijdag) meer hierover.
Vrijdag 6 september 2024, een goeiemorgen met Wilfried
Een lekkere nachtrust en de eerste vaststelling; ja we zijn in het zuiden (op 30 km van de Middellandse Zee).
Na de regen die de mensen hier gelukkig maakte wegens broodnodig, verdrijft de zon in recordtempo alle grijs uit de lucht. Het kwik zal tijdens de namiddag naar 27° opklimmen.
De planning: om 10u een fotosessie op het gemeentehuis met de …burgemeester, beter bekend bij velen van u als Philippe Salasc,
onze sympathieke wijnbouwer die straks de cover zal sieren van ‘2 Petits Belges in la Douce France’.
Na de fotoshoot toont Philippe ons de mooiste plekjes van zijn dorp.
Nadien gaat het naar Mas de Daumas Gassac, de Faune wordt er ingeladen.
Het voorgestelde samen-eten met de wijnplukkers kan niet doorgaan, er wordt na de regen van vorige nacht, vandaag niet geplukt.
Roman, aan het werk met broer Basil en een equipe met het ontritsen van trossen druiven verrast ons met de bekendmaking dat dit straks de eerste wijn zal worden van een nieuw domein.
En Ivan?
Broer Ivan heeft deze ochtend de fiets uit de wagen gehaald en is nu op weg naar de Salagou.
Daar wacht fotosessie 2. Het is wat zoeken om mekaar terug te vinden maar het komt in orde,
net op tijd om samen naar l’Auberge du Lac te rijden. Ik herinner me de zaak met zicht op de Lac de Salagou.
We eten er confit de canard.
Tijd om via de Pont du Diable aan de Gorges de l’Hérault terug naar Gignac en ons hotel te rijden.
Aan de Pont volgt fotosessie 3.
Eens terug in het hotel wagen Ivan, Ann en An zich aan een eerste zwempartijtje.
Ik houd me afzijdig: 2 fotografes (An en Ann) en mijn eigen werk zorgen ervoor dat ik enkele uren nodig heb om alles te sorteren en te rangschikken.
Volgende afspraak bij Philippe thuis in Aniane.
Hij heeft enkele mensen uitgenodigd: Michèlle en René Gaye, het sympathieke koppel die we in de Saint Benoit leerden kennen,
de patron van de Saint Benoit, Jacques Raoul en Céderic, de garçon van toen.
2 uur bijpraten blijkt nog te kort.
Op uitnodiging van Philippe besluiten we de avond op een eenvoudige maar lekkere manier in het centrum van Aniane.
Dat gaat voor de burgemeester niet zonder veel handen schudden, schouderklopjes uitdelend met een zuiderse bisou er bovenop.
Vandaag rijden we naar de Côte d'Azur. Dat worden 4 dagen...zonder wijnboeren.
Fijne vrijdag – à la vôtre
Wilfried
