Einde tijdperk Snellegemstraat; bedankt broer!
Jullie waren gisteren maandag met... 158 fans om mijn dagbegroeting te lezen, bedankt daarvoor
dinsdag 20 augustus 2024, een goeiemorgen met Wilfried
Ik ging niet graag naar school behalve…
Het eerste jaar van mijn lager middelbaar toen broeder Josbert mij echt motiveerde.
Het laatste jaar van mijn drukkersopleiding toen een jonge leraar, die overstapte uit de privésector, mijn klastitularis werd.
Toen ik…47 was studeerde ik voor het eerst er vol tegenaan. Moest wel wilde ik mijn sommelierdiploma halen.
In mijn carrière op de werkvloer was he ook al niet wow.
De start in drukkerijen in Sint-Kruis en Assebroek was niet wat m’n bazen , maar ook ikzelf er van gedacht hadden.
Dat beterde toen ik aan de slag ging in Brugge, later in Sint-Andries.
Twee drukkerijen op de terugweg waar er uiteindelijk voor mij ook geen toekomst was weggelegd.
Wat er van mij geworden zou zijn? Weet ik niet.
Toen kwam het moment dat ik de telefoon pakte en mijn broer Willy vroeg of hij werk had.
Hij wilde het proberen met mij.
Voor het eerst kwam er een moment in mijn leven waarvan ik kon zeggen: ik heb een beslissing genomen en nu moet ik het waarmaken.
Ik was 26.
Ik belde Jef Schoonbaert met de mededeling dat ik mijn ontslag indiende. Hij drong aan om toch te blijven.
Toen hij hoorde dat ik aan de slag zou gaan bij mijn oudste broer in Zedelgem kon hij het begrijpen. Hij wenste me succes.
Ik ben bij Willy in de Fazantenlaan aan de slag gegaan.
In die jaren dat ik er heb gewerkt, heb ik van mijn broer de mogelijkheden gekregen om me te ontwikkelen in een drukkerij in volle expansie.
Ik ‘stond’ aan de eerste offset drukpers die hij aankocht en kreeg de vrijheid en de opdracht om het drukprocedé van begin tot einde uit te voeren.
Het donkere kamer werk met het ontwikkelen en het monteren van de films voor de drukplaten. Heerlijk was dat.
‘de Wegwijzer’ werd jarenlang het maandelijkse lokale publiciteitsblad waarin de familie Bouillon van Unic-Zedelgem investeerde.
Zij brachten met de teksten ook de producten voor promo’s die ik met de camera op film zette.
‘Drukken’ toen was een procedé van ‘fijne vingers’ hebben.
Inktkleuren stelde jezelf samen. Wat meer blauw in het geel zodat het gras op de folder groener werd.
Het evenwicht vinden en houden tussen inkt en water.
Ik werkte er graag, van de eerste tot de laatste dag.
Wat ik er ondanks de switch in mijn carrière, van de drukkerijwereld naar de voedingswereld, mede door Willy zelf in de hand gewerkt, aan overgehouden heb?
Mijn liefde om te ontwerpen, mooie dingen te maken op papier en uiteindelijk ook te schrijven.
Ook al vond frère Gregoire zaliger mij in het 6e studiejaar maar een middelmatige opstelschrijver.
Ik ben mijn broer enorm dankbaar voor de kansen en de vrijheid om het te doen, die ik gekregen heb.
Het was met evenveel weemoed toen ik gisteravond de auto aan de kant zette om een laatste keer het embleem op de foto te zetten en te zien hoe het dak reeds van de donkere kamer was gehaald.
Daarmee is een definitief einde gekomen aan het tijdperk Snellegemstraat.
Fijne dinsdag - à la vôtre
Wilfried
