Jan, de K O U S E N M A N
dinsdag 25 juni 2024, een goeiemorgen met Wilfried
Het gebeurt op de trein, een gesprek aanknopen met een Finse circusartieste, het gebeurt met het oude meneerke op het appartement,
het kan evengoed met de man die op zondag net de drankjes heeft opgehaald aan de bar op het strand.
Voor An is er altijd wel een reden om iemand aan te spreken.
‘Heeft iemand u al eens gezegd dat u goed op Torfs lijkt?'
Niet de Rik, maar die van de schoenen, verduidelijkt An.
Ik ken de Torfs van de schoenen niet van gezicht, alleen van het feit toen hij in de krant liet optekenen dat het niet langer kon online bestelde artikelen kosteloos terug te sturen.
Soms wordt er lacherig over gedaan: dit weekend moet ik naar een trouwfeest, ik bestel een paar schoenen en de maandag stuur ik ze terug.
Ik kon niet beamen of de vriendelijke man met sympathieke looks op de Torfs van de schoenen leek, ook al kwam wat hij deed dicht in de buurt.
Ik ben Jan, stelde hij zichzelf voor, Jan de kousenman.
Jan z’n vrouw volgde het kennismakinggesprek met een brede glimlach.
'Ga je wel eens naar de markt?, vroeg Jan.
Dat doen we als we in de zomerperiode in Blankenberge zijn.
De maandag en de vrijdag zijn de marktdagen in de badstad.
Eigenlijk kwam me dat goed uit: ik kon een paar zomersokjes wel gebruiken.
U weet hoe dat meestal gaat bij een drankje en een heerlijk zonnetje, de marktkramer vertelde ronduit over zijn traject van Blankenberge over Waregem tot… Tienen.
Omdat ik meen te weten dat je niet naar school loopt om het vak van marktkramer aan te leren was er wellicht ook een vorig leven.
De jonge man had een opleiding horeca keuken en zaal gevolgd, was maître-sommelier en had meer dan 10 jaar in een bekend restaurant gewerkt tot de switch volgde.
Eigenlijk deden we beiden hetzelfde, al is het in een andere branche.
Het klikte dus goed, zondagnamiddag op het strand.
En… we hielden woord.
Omdat An en haar vriendin het marstempo van kraam naar kraam laag hielden was ik reeds een rij vooruit
toen ik de knipperende neonlichtjes zag J A N de K O U S E N M A N.
Ik vatte post achter de rij geïnteresseerde vrouwen, liet Jan zijn gedreven uitleg doen en onderbrak hem, luid genoeg, zodat alle dames zich omdraaiden,
'ja mensen die kousen zijn van super kwaliteit'.
Je bent marktkramer of niet om daar op in te springen.
'Straks krijg ik nog een medaille', lachte Jan 'en ik een paar gratis kousen' gooide ik er tegen aan.
Ik zag aan de marktkramer zijn blik: van waar ken ik die man die me zo bijspringt.
Ondertussen was ik enkele stappen verder.
Omdat Jan z’n vrouw zich bezighield met de specifieke afdeling damesondergoed had ik hier niet veel te zoeken.
Een fotootje dan maar van de knappe dame. Ook nu dat verbaasde gezicht.
Gisteren maandag hadden we onze sangria op, was het tijd om op te stappen.
We dragen steeds ons plateautje met restjes en kantjes terug zodat de meeuwen geen kans krijgen.
Ik draaide me om en keek pal in het gezicht van Jan de Kousenman en zijn echtgenote Patricia.
Niet weglopen maar nog even komen bijzitten, was de uitnodiging.
Na de leuke kennismaking van de zondag en het feit dat ik met 7 paar zomersokjes en 5 onderbroeken naar huis trok gingen we graag in op de uitnodiging.
Mailadressen, telefoonnummers en data werden uitgewisseld.
Dat het koppel de markten in Vlaanderen afreist wisten we reeds, maar dat ze hun huis in Reet hebben was nieuw.
Dat ze daarvoor langs de Kerkhofstraat in Boom en het Nieuw Park rijden ook.
Laat dat nu precies de plaatsen zijn waar ik mijn vakantie bij groteva en grotemoe doorbracht, het ouderlijke huis van m’n moeder.
Soms maak je vakantieliefjes, soms vakantievrienden,
ook al zouden ze deze dinsdagochtend om halfvijf uit Blankenberge vertrekken om hun kraam twee uur later in Tienen op te zetten.
Goeie marktdag gewenst Patricia en Jan
en zoals afgesproken… à la vôtre
Wilfried
