Jeneret, klein, fijn: een mooie ontdekking
vrijdag 19 april 2024, een goeiemorgen met Wilfried
De vogeltjes fluiten, de bloemetjes bloeien en de zon schijnt: de Ardennen op hun mooist.
Vandaag (donderdag) maken we een autoritje met opdracht. We gaan een kaarsje branden.
Of het helpt? Weet ik niet, maar schade berokkenen zal het in ieder geval niet.
We hebben in onze vriendenkring mensen die we een hart onder de riem willen steken met gewoon aan hen te denken.
Ons favoriete kerkje: Wahan, met die prachtige glas in loodramen van Jean-Michel Folon.
We kunnen het combineren met een stop in Hotton.
Zo ver komt het niet. Daarvoor is Jef verantwoordelijk.
Jef (89) uit de rand van Brussel heeft hier met z’n vrouw (91) aan het eind van het weggetje z’n tweede verblijf.
Vroeger stak Jef in de winter het stoofke aan, wanneer we een weekendje in de chalet doorbrachten.
Ze komen nog steeds met de auto naar Grande Enneille om eens buiten te zijn.
Nu minder dan vroeger, Jef z’n vrouw sukkelt met haar gezondheid. Ook voor haar willen we een kaarsje branden.
'Er is ook een heel mooi kerkje in Jeneret, een tiental km voorbij Durbuy', weet Jef ons te vertellen.
Gaan we doen, een nieuwe ontdekking?
Het wordt DE ontdekking van de dag.
Met dank aan mijn fotografe-interviewster die ik ter plekke even uit het oog heb verloren.
Hoe dat komt?
Ze heeft aan een huis aangebeld. Het eerste-beste huis want ze wil meer uitleg over Jeneret.
In de deuropening staat een rijzige man in een toch wat bijzondere kledij:
een ribfluwelen kniebroek met daaronder fel gekleurde kousen tot de knie.
De man kan niet anders dan, al is het niet echt van harte, antwoorden op An haar vragen.
Ik denk dat hij zo’n interpellatie niet gewoon is.
Wat blijkt, zo vertelt even later een werkman die een muur aan het herstellen is:
de man in de deuropening is niemand minder dan baron Paul.
Niet zomaar een baron, maar met zijn broers en hun kinderen deel uitmakend van een van de voornaamste adellijke families in Wallonië.
De werkman illustreert dat met er op te wijzen dat baron Paul uitgenodigd was op het huwelijk van onze koning Filip met onze koningin.
Ik denk dat de helft van Jeneret, zelfs een stuk meer, o.a. de muur aan de overkant van de weg die nu gerestaureerd wordt, van de familie is.
Kan niet anders als je voluit Paul Favereau de Jeneret noemt.
We keren het piepkleine dorp binnenste buiten, maar het kerkje blijkt gesloten.
Ook Ocquier heeft een heel oud kerkje, besluit de werkman.
Wij op weg naar Ocquier, waar een bereidwillige winkelier voor ons op zoek gaat naar de sleutel van het kerkje.
Of de pastoor op skivakantie is, weet ik niet, maar binnen in het kerkje raken we niet.
Bij de bakker wel: artisanaal, bio en copains onder mekaar.
We kopen er een broodje voor morgenvroeg en een crumbletaartje voor straks.
Als er een kerk open is dan zal het wel die van Durbuy zijn.
Derde keer, goeie keer.
In de mooi onderhouden kerk branden onze kaarsjes.
Er is er ook eentje bij voor u, kan nooit geen kwaad.
fijne vrijdag
à la vôtre
Wilfried
