een Sportweekend volgens Wilfried
Maandag 4 maart 2024, een goeiemorgen met Wilfried
Eindelijk nog eens een weekend waarin ik me aan sport kon optrekken.
Niet dat ik er actief aan deelnam maar als supporter aan de zijkant kan het ook een leuke belevenis worden.
Dat was vorige weekends wel even anders, incluis de midweekse bekeruitschakeling van mijn favoriete ploeg.
Wat wenkbrauw gefrons bij de opstelling van blauwzwart voor de moeilijke uitwedstrijd op Genk.
Voor beide ploegen van moeten wil je erbij zijn in de finale top 6 van de competitie. Stel je voor.
Een meevaller op zaterdag: Cercle en Gent lieten het liggen.
Deila, een trainer die volgens kenners hoe langer hoe meer bewees er niets van te kennen bracht enkele wijzigingen, al of niet noodgedwongen, aan zijn elftal aan.
Simon, volgens diezelfde kenners, niet de Mignolet van de kampioenenseizoenen bleef gekwetst aan de kant en werd vervangen door Jordin Jackers,
vorig seizoen nog ...op de bank bij OHL Leuven.
Jakkes, dat komt nooit goed dachten de criticasters.
Het kan verkeren: volgens de Sporza commentator keek hij de penalty uit zijn doel.
Hij hoefde hem zelfs niet aan te raken. Dat is een gave die je moet koesteren.
Wat mij dan weer opviel: die jonge Jackers die gaat pijlsnel tegen de grond, om schoten op doel, zowel links als rechts te pareren.
Anderzijds, die hangt in de juiste fractie van een seconde hoog in de lucht om een bal over de lat te tillen.
Voordien had Jutgla Vetlessen het straatje ingestuurd.
Deed hij enkele weken terug ook al eens met Skov Olsen.
Nu voor mij het sein om in Merelbeke op weg naar Leuven een eerste keer het gaspedaal in te drukken.
Kort evenwel, want ik wilde één uur en driekwartier over de rit doen, precies de tijd om een voetbalwedstrijd plus de half-time op de autoradio te kunnen volgen.
Iets over het uur scoorde Odoi de 0-2. Leuven kwam in zicht.
Ik moest in Hamme-Mille wijn afzetten en miste daardoor wie, Genk of Leuven, een licht toegekende strafschop kreeg.
’t Zal toch weer nie waar zijn dacht ik bij mezelf.
Nog slechts 6 minuten te gaan, maar volgens de criticasters genoeg tijd voor de tegenstanders van Club Brugge om een gelijkspel uit de brand te slepen.
1-2 is de burger opnieuw moed geven, vraag het maar aan die van Anderlecht.
Het werd een strafschop voor Club, oef.
Vandervoort, een goeie doelman, kon niet wat Nordin Jackers kan; de penalty uit doel kijken.
Club won de aartsmoeilijke confrontatie op Genk met 0-3.
Dat was mijn sportzondag.
Ondertussen waren de moedigsten onder de stervende zwanen in de Grote Prijs Jempi Monseré opnieuw op de fiets gekropen
nadat ze in het ijskoude water van een gracht waren getuimeld.
Remco Evenepoel hield woord en schudde aan de boom in Parijs-Nice
De Belgian Tornado’s hoopten opnieuw op goud in de 4 x 400m aflossing (wat ze ook waarmaakten).
Half Madrid sakkerde dan, 20 uur later, nog altijd op de arbiter, die zelfs in de Belgische competitie nooit zou mogen fluiten,
nadat hij in de slotseconden bij een 2-2 stand, op het moment dat de bal in de kleine rechthoek belandde, de wedstrijd affloot en zo de 3-2 afkeurde.
Wat kan sport toch mooi zijn.
een fijne maandag
à la vôtre
Wilfried
