Een nieuw boek schrijven?
woensdag 12 juli 2023, een goeiemorgen met Wilfried
Ik kondigde gisteren groot nieuws aan.
Voor wie me beter kent is het geen complete verrassing.
Sommigen onder jullie motiveerden me door me op geregelde tijdstippen te zeggen of te vragen:
hey Wilfried, al opnieuw aan het schrijven.
Of; komt er een vervolg op Jori?
Ik had wel een en ander in gedachten, zelfs titels.
In mijn schuif steekt mijn ontwerp voor de cover van wat mijn volgende kinderboek had kunnen worden, compleet met titel:
Kastaar, de eigenwijze haring.
Maar zeg nu zelf: welk kind ligt wakker van een haring?
Weten ze nog wat een haring is?
Laat staan, de moeders die een haring in de pan zouden moeten bakken omdat hun Janneke of Mieke het een mooi boek vonden.
Toch is het een van de mooiste covers die ik ooit heb gemaakt, al zeg ik het zelf.
Dus dat niet.
Wat dan wel?
Een verhaal dat ik niet eens moet verzinnen.
Een verhaal, dat ik met broer Ivan en compaan Patrick, gespreid over…40 jaar heb meegemaakt.
40 jaar in de wijncarrière beschreven in 40 jaar reizen in Frankrijk.
Een titel?
Ja, al blijft het momenteel bij een werktitel: La Douce?! France
Aan u om, als het boek ooit wordt gepubliceerd, te oordelen over het vraag- en uitroepteken.
Hoe ‘douce’ Frankrijk is?
Of het ooit wordt gepubliceerd?
Een uitgeverij vinden die het wil publiceren zoals ik het zou willen?
Geloof ik niet in.
Het moet een ‘sjiek’ boek worden, niet gedrukt in een of ander Aziatisch land.
Rijk geïllustreerd met mooie foto’s.
Een boek zoals mijn eerste uitgave, ook al in eigen beheer: ‘Weg van Vis in Aquitaine’.
Zo’n boek uitgeven in eigen beheer kost (grote)handenvol geld.
Dat is een zorg voor later.
Eerst moeten we opnieuw op reis.
Om na te trekken: hoe zou het zijn met…de Domerego’s in Sospel, de keuken van l’Amandier in Mougins,
willen we op stap gaan met Jean-Louis Saget langs de Loire appellations.
Vragen we ons af:is de Chouxfleur nog open, het café dat we zelf een naam gaven.
Een ding is zeker: broer Ivan en compaan Patrick vragen: zien jullie het zitten om…
verder zou ik niet raken om een ja te horen.
Ik heb, ook al komt het boek nooit uit, nu reeds het plezier van het schrijven ervan.
Herinneringen boven halen en genieten, 70 pagina’s lang en ik ben nog maar net vertrokken.
Met dank aan mijn afzondering in revalidatie van mijn heupoperatie.
Ik hoop te arriveren met het boek onder de arm ergens in de herfst van 2025.
à la vôtre
Wilfried
