Ne pot blomn voor ip 't graf, maar eerst nog ne jonge klare
Vrijdag 4 juni 2023, een goeiemorgen met Wilfried,
Een voormiddag bij Leon.
'Kom Wilfried, we gaan ons daar zetten', nodigt hij me uit.
Leon is na de verbouwingen van de stallingen receptionist, ontvanger en public-relations in één geworden.
Sommigen hebben niet eens een boodschap voor hem, komen iets ophalen of brengen om een tussenstop bij Leon in te lassen.
Ik heb wel een doel: wijn leveren.
Eens de kartons in de koelcel geplaatst volg ik de papa van Fernand naar de toevallige(?) aanwezigen.
Op de tafel de fles ‘jonge klare’, de 4 glaasjes nog halfvol.
Met Leon erbij zijn ze met vier.
Ze zouden kunnen kaarten, was het een andere dag geweest, je vond ze terug op de petanquebaan.
Het is goed vertoeven in Vlissegem.
‘Ook eentje’, vraagt Leon me.
Nog vooraleer ik kan antwoorden en ook een beetje omdat hij mijn antwoord vermoed, schenkt hij een vijfde glaasje tot de rand.
Bij het ‘toasten’ op de gezondheid van iedereen worden de verhalen vervolgd waar ze voor mijn aankomst gestopt waren.
Mekaar een beetje jennen, waarbij Leon het gewilde slachtoffer speelt.
De ‘rieksten’* van Vlissegem tegen de ‘rieksten’ van Varsenare.
Waarbij de boer uit Varsenare replikeert met:
ik roddel nooit, ik zeg het waar iedereen bij is.
Gelach alom wat Leon ertoe beweegt om met een van zijn straffe verhalen uit te pakken.
‘Ik ga je ne keer een vertellen’, is zijn alomgekende opener.
‘Jeanette kwam ne keer op ’t hof om m’n vrouwe haar medeleven te betuigen.
Ze had een pot blomn* mee om op het graf te laten plaatsen.
Wacht, zei Marie-Louise, ik ga hem even roepen, hij kan het dan zelf doen’.
Komt ervan als er twee Leon Claeys’s in hetzelfde dorp wonen.
Hoeft het u te verwonderen dat het gemakkelijk de weg vinden is naar de Jacobinessenhoeve in Vlissegem?
* rieksten: de rijkste man/vrouw
* blomn: bloemen
à la vôtre
Wilfried
