Niet alle dromen zijn bedrog, nachtmerries, dat wel
Jullie stelden gisteren maandag met 166 vast dat er geen normale dagbegroeting zou komen, Vandaag lees je ze in een lange versie
dinsdag 25 februari 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Of ik er helemaal gerust in was?
Neen dus, ook al ben ik met een presentatie over de Vlaamse Visserij niet toe aan mijn proefstuk, integendeel.
Dat vertaalde zich in twee erg onrustige…nachten.
zaterdag op zondag
Wakker worden om …03.00u is niks abnormaal voor mij.
Het zal wel te maken hebben met de wekkerradio die 34 jaar lang op dat uur zijn deuntje afspeelde.
In de naslaap op zondagochtend was de droom er opnieuw.
De droom die uiteindelijk uitdraait op een nachtmerrie. Wat dat inhoudt?
Vis staat daarin centraal en niet-op-tijd-klaar raken met wat er staat te gebeuren is het bijkomend item.
Heel vervelend ook al is wat er in mijn droom gebeurt te zot om te omschrijven. Ik doe een poging.
Er staat een kraampjesmarkt opgezet langs de …Gistelsesteenweg in Varsenare.
Een van die kraampjes behoort mij toe. Vaag herinner ik me dat ik het heb opgezet met allerlei kleine bereidingen en proevertjes.
Ik heb iets tekort (vergeten), rijd terug naar huis om het op te halen, keer terug en stel vast dat het kraampje verdwenen is.
Paniek, de droom neemt de vorm van een nachtmerrie aan.
Hoe krijg ik dit nu voor mekaar.
Het lukt, ware het niet dat ik een tweede keer naar huis moet en het scenario zich herhaalt.
Op mijn tocht naar en terug word ik gedwarsboomd door allerlei omstandigheden. Bangelijk want langs de weg ontplooit zich een soort dynosaurusachtig scenario met monsterlijke vissen.
Ik kan ternauwernood ontsnappen aan een meters lang slangachtig geval dat in de clinch gaat met een ander exemplaar.
Mijn nachtmerrie valt in herhaling telkens mijn korte slaap wordt onderbroken door een blik op de klok. 04.12u -05.06u – 06.00u.
Het uiteindelijke ontwaken verlost me.
Oef, wat was me dat, denk ik bij mezelf, wetende dat er nog een nacht komt vooraleer we vertrekken richting Kortenberg.
Zondag op maandag
Gelukkig geen nachtmerries, maar het besef dat ik me niet mag overslapen en we straks hoe dan ook in de Brusselse files zullen terechtkomen,
zorgt er voor dat ik vanaf half drie lig te waken.
De horloge van An en mezelf staat op 5uur -10 na 5 en kwart na vijf.
Tien voor vijf loopt de koffie reeds door.
An komt met slaapoogjes er zich van vergewissen of alles in orde is.
Lief van haar, ook al maken de bezorgde vraagjes me nog zenuwachtiger.
Laptop mee, is je i-phone niet plat, oplader mee, heb je dit-heb je dat, chocolade-confituur-chocopasta op je boterham, sleutel om vanavond binnen te kunnen.
05.40u ik vertrek richting Zeebrugge om de vissen op te halen. Nog vlug een kusje terwijl ik in gedachten op de E40 reeds stil sta in Aalst.
Visjes zijn ingeladen, perfecte organisatie bij zeevis André.
Patrick in de Brugse binnenstad, Werner en Lut aan het station, Inge in Sint-Michiels, het loopt op 4 wielen, goed zo.
Ergens tussen Oostkamp en Beernem vraagt iemand op de achterbank.
En was An ook reeds op. Ik bevestig.
An was op en ja ze stelde de nodige vraagjes in de zin van heb je dit-heb je dat.
Patrick vult aan; zich voordien reeds excuserend tegenover zijn Fran, die dit vandaag zal lezen;
ik bedoel het niet slecht, pas op, ik bedoel het zeker niet slecht, maar het kan je zenuwachtig maken.
Ik hoor het graag; An is dus niet de uitzondering.
En, eerlijk toegegeven, als ze er ’n keer niet bij is in de vroegte van de ochtend en ik op m’n stappen moet terugkeren omdat ik dit of dat niet bij me heb,
dan besef ik, Patrick wellicht ook, dat wij mannen blij mogen zijn met de bezorgdheid van onze vrouwen.
Morgen deel 2: de presentatie voor Neos Kortenberg – een topper
Fijne dinsdag – à la vôtre
Wilfried
