Moet er nog gehakt zijn?
Jullie lazen gisteren vrijdag met 141 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
Zaterdag 30 november 2024, een goeiemorgen met Wilfried
Ist voor t’eten, schreef ik gisteren.
Dat was het onderwerp van het gesprek op donderdagavond.
Zou het verjaardagsfeestje voor Petra beperkt blijven tot een drink of had Patrick iets anders in petto?
Mij maakte het niet zoveel uit, als het maar gezellig zou zijn. Dat was het zeker.
De Snelle Duve werd omgetoverd tot een feeëriek geheel met vele honderden pinkelende lichtjes.
De lange tafel was schitterend aangekleed.
Er stonden glazen en… borden ingezet. Het was dus voot t’eten.
Om de aanhoudende onzekerheid op donderdagavond in de kiem te smoren had ik de groep een voorstel gedaan.
Ik breng voor alle zekerheid een halve kg gehakt mee.
Is er geen eten dan kan ik mijn gehakt opeten. Mijn voorstel kreeg navolging.
Bij het aperitief en na het dankwoord van Petra pakte ik uit met een korte speech.
Ik bedankte Petra in naam van allen en had het over mijn ongerustheid: al of niet met eten.
En daarom, zo ging ik verder, daarom heb ik hier in mijn friogobox voor de zekerheid een halve kg gehakt mee, een bord en een vork.
Hilariteit alom.
Ik vervolgde: was er nog iemand ongerust.
Alain haalde zijn gehakt boven, Werner volgde, Dany 1 en Danny 2 volgden. Marleen en Antoon volgden.
Ik besloot mijn speech met: gezien het feit dat er eten is voorzien, schenken we je graag ons gehakt.
Volgende week zal jer de beste spaghetti ooit kunnen mee maken.
Geef ons elk een spaghetti gratis en ’t is in orde.
Of het gezellig was, gisteren in de Snelle Duve? Wreed geamuseerd.
Pluim ook voor Gerdi Termote met zijn Foodtwist; de côte à l’os liet zich smaken.
Als je dan toch mag kiezen tussen die uit de kluiten gewassen stukken vlees en een in de molen gedraaid varken…
Fijne zaterdag – à la vôtre
Wilfried
