Met Louis 'Carlos' de Funès op de foto
Dinsdag 2 april 2024, een goeiemorgen met Wilfried
Gisteren schreef ik; het zijn gevarieerde paasdagen. Met als afsluiter, een gigantische verrassing voor mijn An.
Ik had zo lang mogelijk gewacht om haar dat mede te delen.
Daardoor zou het voor mij misschien mogelijk zijn het geheim tot het laatst te bewaren.
Dat lukte perfect omdat al haar vragen niet eens in de buurt kwamen van wat de verrassing inhield.
Vertrekken om 10.30u, richting Brugge, de expressweg afrijden in Sint-Michiels, de parking van drukkerij Jacobs oprijden om 11u.
Opgewacht worden door Werner, Lut en …Guido.
De aanwezigheid van Guido was voor An de bijna zekerheid dat we naar een concert zouden gaan.
Toegegeven, ruim 2 uur later leek het er aardig op toen uit duizenden met groen-zwarte sjerp omgorde kelen
‘al wie niet springt’ en ‘Cerkel-Cerkel’ door het stadion galmde.
Tot op het laatst had ik het geheim gehouden.
Zelfs toen we de Doornstraat inreden en tientallen rijkswachters met mekaar aan het discussiëren waren wie het pleit zou winnen
probeerde ik An te misleiden met ‘de boeren zijn weer aan het betogen'.
De Boeren, de bijnaam voor Club Brugge supporters, waren er wel maar veel meer dan knarsetandend in de uithoek van de tribune
het geleverde spelpeil van blauwzwart becommentariëren zat er niet in.
Het zat niet goed bij Club: ze verloren duels, waren slecht in de passing en kregen een verdiend doelpunt aangesmeerd.
Logische ruststand 1-0.
Als Clubsupporter me gedeisd houden tussen de groenzwarte vrienden was aangewezen.
Het was ook niet moeilijk: er was niet veel reden om te juichen.
En als dat al eens kon werd het doelpunt terecht wegens buitenspel afgekeurd.
Hoe matig het was tijdens de eerste helft, zo veel beter ging het in de tweede periode.
Ik vroeg me af: hebben ze een van der Poelpilletje genomen tijdens de rust?
‘n doel bestaat uit 2 doelpalen en een bovenlat en dat zullen we geweten hebben.
Als daar tussenin een zekere Warleson staat te keepen dan lijkt dat hopeloos te worden.
Club beter, Cercle de energie opgebruikt in de vorige zestig minuten; het kon niet blijven duren.
Zoals groenzwart haar doelpunt voor de rust verdiende, zo maakte Club uiteindelijk ook z’n gelijkstellend doelpunt: 1-1.
Iedereen tevreden?
Iedereen tevreden dat was de indruk die ik achteraf kreeg in de VIP-ruimte.
Champagne voor iedereen en ere wie ere toekomt.
Die van Cercle Brugge kennen hun wereld.
Voor de match waren we als eersten rijkelijk te vroeg.
Wacht zei de verantwoordelijke: de bar is nog niet open, maar misschien kunnen jullie toch reeds binnen.
Het kon en dat was meegenomen.
We konden de tafel uitkiezen waar we relaxed konden afwachten wat komen zou.
Fris getapte pintjes in glas geserveerd, geen nootjes maar kaasjes op tafel en omdat 2de Pasen ook nog een beetje hoogdag en een derby dat al zeker is:
een bordje met…petit-fours.
Na de wedstrijd royaal geschonken champagne en de aandacht van de vriendelijke bediening voor de tafels.
Op mijn vraag vooraf of ze een tiental champagne capsules opzij wilden houden werd nadien, ondanks de drukte, probleemloos ingegaan.
An had toen al een lang gesprek gevoerd met een sympathieke man.
Voor An zijn alle redenen goed om een gesprek aan te gaan.
Gisteren vond ze dat haar gesprekspartner, die er gretig op inging, op Louis de Funes leek.
Niemand anders zag daar ook maar een zweem van in.
Ik vond dat hij eerder op Carlos Knockaert leek.
Het was hem: gemeenteraadslid in Brugge, woordvoerder van Cercle Brugge, oud-directeur van de ‘Frères’,
DE school in Brugge, waaruit de Vereniging is ontstaan.
U begrijpt het al: het werd een super namiddag.
Zelfs toen er een leuk dametje aan me vroeg: u bent toch die van…., mag ik met jou op de foto, kon dat.
An was een klein beetje jaloers toen ze de foto maakte.
Ik ook op haar, niet iedereen kan zomaar met Louis de Funes op de foto.
fijne dinsdag
à la vôtre
Wilfried
