is het 'vivendo como Deus em Portugal’ of 'vivre comme Dieu en France'?
Jullie lazen gisteren maandag met 144 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
Volg een ganse week onze belevenissen in Pouilly-sur-Loire
Eindigen in schoonheid: la Pouillyzotte
dinsdag 4 februari 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Schrijf je iets over ons had Isabelle me gevraagd. Natuurlijk zou ik dat doen.
Vriendelijkheid is een hoeksteen van positivisme en dat was wat we voelden toen we het weggetje van le Charenton vorige week zondagnamiddag op reden.
Je kan er terecht vanaf een bepaald uur, maar toen ik de laatste mail verstuurde werd het reeds duidelijk; eender welk uur, we waren welkom.
We installeerden ons in het aanpalend huisje.
Proper, ruim, 2 slaapkamers, mooie badkamer met instapdouche, apart toilet…
De eerste ochtend werd ons een eigenaardig gebakje aangeboden; sonhos, een bolletje in suiker gewikkeld met een cakedeeg als vulling.
Eigenaardig omdat het een Portugese specialiteit betrof uit Lisboa.
Dat vroeg om wat meer uitleg.
Isabelle heeft Portugese roots, haar ouders wonen in de Portugese hoofdstad en ooit zullen ze er terugkeren naar hun eigen huisje.
Dat zou pas spijtig zijn.
Want na de cakes werd er de vogende ochtend kaas op tafel gezet, de dag nadien legden de kippetjes gewillig 6 eitjes.
Eric, haar man assisteerde en schonk me ’s avonds een biertje van een microbrouwerijtje.
Bier voor een wijnman, vroeg hij zich af.
Wat denk je dat wijnboeren vragen als ze bij ons zijn, legde ik hem uit. In de auto stak een bak jupiler om onder onze wijnboeren te verdelen.
’s Avonds werd er gekookt voor de gasten.
Kip met een zachte curry en rijst, een quiche lorraine vooraf. Een lekkere tiramisu zou volgen.
Er kwam ook nog eens een appeltaart op tafel en op woensdag wou Isabelle ons de moeite besparen om zelf tot de kiosk te rijden waar ze lekkere pizza’s bereiden.
Wil ik maar zeggen; de Pouillyzotte is een aanrader, de gekke naam moet je er maar bijnemen.
Zo gek of toch niet?
Pouilly in de naam van de b&b ligt voor de hand en ook voor zotte moet je het niet ver zoeken.
Nederlandstalige vakantiegangers hadden het aan tafel over een beetje gek en zot doen.
Dat fascineerde het koppel zodanig dat ze het als naam kozen voor hun b&b.
We hebben donderdag afscheid genomen met de hoop hen als uitbaters nog lang te mogen ontmoeten.
Niet dat ik het hen niet gun ‘vivendo como deus em Portugal’, een verblijf in de Pouillyzotte gaf ons een beetje het gevoel als 'vivre comme Dieu en France’
Sonhos is de Portugese versie van een oliebol.
Het wordt gemaakt door een mengsel van bloem, boter, eieren, suiker en kaneel te frituren. Sonhos zijn wel veel luchtiger dan de oliebollen die wij kennen.
Fijne dinsdag – à la vôtre
Wilfried
