Dag 1 van onze Frankrijkreis
Jullie waren gisteren maandag met... 116 fans om mijn dagbegroeting te lezen, bedankt daarvoor
dinsdag 3 september 2024, een goeiemorgen met Wilfried
Iets na vijf reden we de snelweg richting Kortrijk – Rijsel op. Sterrenhemel en windstil. Frigobox aan de oplader in de auto.
Niemand die beter kan instaan voor de voorzieningen om een dag door te brengen dan Ann van Ivan.
Integendeel, je zal zeker niet op je honger blijven zitten. Daarbij komt dat over alles is nagedacht. Zachte broodjes met kaas, hesp en omelette.
Zachte broodjes kruimelen niet in de auto. Lekkere koffie in de thermossen. Zwart voor mij, beetje melk voor Ivan en Ann, meer melk voor An.
Harde plasticbekers die perfect passen in de voorziene ophouders in de auto.
Lille slaapt nog wanneer we de A1 richting Parijs oprijden. Een badge zorgt ervoor dat we op een vlotte manier de peage nemen.
In Senlis rijden we af om zoals …40 jaar terug de nationale en departementale wegen te nemen die ons genoeg veraf en toch dichtbij Parijs laten omrijden.
Ermenonville: Mer de Sable is er nog altijd. Het ‘zandmeer’ genoeg afgeschermd omdat je zonder te betalen het niet zou kunnen zien.
De cowboys van het gelijknamige pretpark slapen nog. Bij nader toezien en wat sporenonderzoek ( zie foto) moeten ze er nog wel zijn.
Het gaat vlot ook al stellen we reeds na 3km vast dat er in de 40 jaar niet veel veranderd is.
We hebben de luxe van 600 meter lang over twee rijvakken te beschikken die dan terug overgaan naar één rijvak om de tegenliggers te kunnen laten genieten van dezelfde luxe.
In mijn boek heb ik het over de weg die zich na enkele honderden meters steeds opnieuw heruitvindt.
Volgende vaststelling: we rijden door een gebied die fungeert als aanvliegroute op Charles de Gaulle.
Zaventem verbleekt daarbij.
In Melun passeren we le rond point met een obelisk. Het brengt ons in verwarring.
Dacht die te zien in Fontainebleau.
Opzoekingswerk van An leert ons dat de bewuste obelisk, die van Marie-Antointte, nog moet komen.
Als een inktvis met zijn tentakels op het droge (pagina …in 2 Petits Belges). De zes wegen die er op uitkomen, het klopt allemaal.
In Melun lassen we onze eerste stop met wandeling in. Het loont de moeite. De stad heeft een kasteel, een kathedraal en de rivier de Loing.
Rond 13u verlaten we de route om een eerste keer de Loire op te zoeken.
Onverhoopt geluk hebben: dat is de vaststelling.
Er staan banken en tafels.
Het sein voor Ann om de frigobox aan te spreken en de tafel…te dekken, incluis met tafelkleed.
Een cateraar meehebben is een onbetaalbare luxe. Zeker als die de dag voordien nog fruits de mer serveerde.
Bulots en gerookte zalm.
Mijn inbreng; de geopende flessen van het weekend in de wijnshop. Nadien komt er nog camembert, perfect gerijpt op tafel.
En dan is er, wanneer we voorbij Montargis het laatste stuk van de route naar Pouilly-sur-Loire aanpakken het onvermijdelijke Bonny-sur-Loire.
We houden er halt en stellen vast dat de plaatselijk bar-loterie er nog altijd is.
Er wordt nog altijd bier van Inbev geserveerd, maar laat het duidelijk zijn: ieder rondje wordt geserveerd in een nieuw glas (pagina…in mijn boek).
Wij beperken ons tot koffie, water en 2 x een stella.
Ook, hoe goed we ons best doen, in Maltaverne wordt de oude weg opgeslorpt door de A77.
Men heeft voor de lokalen en wij als hopeloze zielen voor een soort tussenoplossing gezorgd met een plaatselijk knooppunt midden in de wijnvelden.
We zijn aanbeland waar we moeten zijn: Pouilly-sur-Loire.
De pluk moet nog beginnen. Een pluk met desastreuze vaststellingen: de oogst zal zeer miniem zijn door de opeenvolgend klimatologische tegenslagen.
Dat wordt bevestigd bij Rapeautje.
De ontvangst is er hartelijk, ook al sukkelt Martine zwaar met haar gezondheid.
Roland verandert voor geen haar, is blij met de jupiler.
Hij zal ons bij het weggaan …ssstttt… een fles eigen brouwsel meegeven. De poire william niet in een hete auto achterlaten waarschuwt hij.
Vandaag staan 3 afspraken op het programma. Morgen meer daarover.
Fijne dinsdag – à la vôtre
Wilfried
