Dag 1 reis 2022 Tarn - Languedoc
zaterdag 24 september 2022, een goeiemorgen met Wilfried
1ste DAG VAN ONZE VAKANTIE / ZEDELGEM – LA MALÈNE TARN
Vertrekken om 04.00u was de planning. Dat komt goed, drie minuten later rijden we de parking af.
Vlotjes via Lille en zoals verwacht (07.00u) minder vlot op de périphérique in Paris.
Maar eens Orly voorbij loopt het vlot en zelfs met onverwacht weinig verkeer.
L’autoroute de l’Arbre is er voor ons alleen. Het blijft droog en ook dat is meegenomen.
De A77 brengt ons midden de wijngaarden van Sancerre en Pouilly.
Daar plannen we ons ontbijtje.
Afrijden in Bois-Gibault, fotootjes maken en halt houden langs de uitgedroogde bedding van de Loire aan de brug over de rivier.
Pouilly komt traagjes, we zijn in Frankrijk, tot leven.
De sandwich kaas en vers geperst fruitsap smaken.
Ik laat me niet verleiden tot het gebruik van de GPS.
Je kent beter de weg in Frankrijk dan bij ons naar Moerkerke rijden, zou een opmerking kunnen zijn.
Maar precies daardoor wijk ik af van de route die we al die jaren voorheen reden.
Er ligt een nieuw stuk autoroute waardoor we Moulins rechts laten liggen.
Beetje spijtig want ik wilde An in de stad de brug over de Allier tonen. Er is immers een anekdote aan verbonden.
Het was precies op die brug dat we via France Inter vernamen dat le roi de Belgique Boudewijn, tijdens de nacht in Spanje was overleden. (31 juli 1993)
Even voorbij Clermont Ferrand houden we halt voor ons middagmaaltje dat verdacht veel op dat van de ochtend lijkt.
Afrit 40 La Canourgue et Gorges du Tarn wordt het eindpunt op de autoroute die tot Montpellier loopt.
De temperatuur loopt inmiddels op tot een onverhoopte 24°.
We maken een fantastische laatste 20km.
Vanuit het plateau naar de boorden van de Tarn, eindpunt La Malène.
De afdaling is spectaculair tot 10%.
Voordeel met de auto is dat het niet tot verzuurde benen leidt, maar eerder toch een stijve rug.
Ander pluspunt: we zijn buiten het seizoen beland en dat scheelt een slok op een borrel en plaats op de parking.
Onze B&B midden het dorp is basic maar netjes.
De ontvangst door Angelique super.
Hier komt iedereen, van de mensen die een petit café noir tot een pastis op het terras drinken.
De wijn is er geen grand chose, verwittigt Angélique ons, maar wat wil je voor anderhalve euro.
De 5 op 5 voor ontvangst en communicatie is geen punt teveel, integendeel.
We gaan op verkenning in het dorp, waarbij het hotel-restaurant op de hoek indruk maakt.
Vooral het uithangbord met de menukaart van Le Manoir de Manesquoi.
De keuze voor vanavond is vlug gemaakt.
De eerste dag mag het iets meer zijn, zeker na 2 x sandwichen op een bank.
En dat diner leidt tot een onverhoopt vervolg dat je morgen kan lezen.
We gaan, op uitnodiging van de chef van de Manoir de Montesquoi, een boerderij in de Aubrac bezoeken.
Daarmee komt onverwacht iets wat ik al jaren lang wilde doen, uit.
An gaat direct mee in het voorstel.
Het vlees dat we voor kregen gezet, van een 8 jaar oud rund, was te lekker, om niet meer te willen weten over het hoe en wat van de Aubrac.
à la vôtre
Wilfried
