chateau Migraine
Jullie waren gisteren dinsdag met 109 fans om mijn dagbegroeting te lezen, bedankt daarvoor.
Woensdag 9 juli 2024, een goeiemorgen met Wilfried.
Wakker worden en mekaar je droom vertellen; zalig toch? Zeker als die droom niets luguber of angstaanjagend inhoudt.
An had het over een houtzaag en bomen vellen.
'Hoe kom je daarbij', vroeg ik haar.
In haar droom had ze een immobiliënzaak.
Je moet natuurlijk met iets beginnen als je wil huizen bouwen en verkopen.
De droom ging niet echt in detail.
'Hoe was jou droom', vroeg ze me.
Weken eerder hadden ze me in mijn droom geselecteerd om mee te spelen in een toneelstuk.
Ik vond het allemaal maar zus en zo want er waren niet eens repetities vooraf gepland.
Op het moment van de opvoering moest ik mijn beurt gewoon tussen het publiek in de zaal afwachten.
Het bundeltje met het scenario en de teksten kreeg ik pas dan mee.
Tijd om de tekst door te nemen en uit te zoeken wanneer en na wie het mijn beurt was kreeg ik amper.
Ik werd bovendien serieus gestoord door de lijvige dame naast me die er ook nog eens voor zorgde
dat de tientallen losse bladen op de grond vielen.
Daar was de regisseur die me duidelijk maakte: het is jou beurt.
‘Improviseer maar’ duwde hij me naar voor.
Ik belandde op het podium tussen een tiental mensen.
Opzij zat een jonge man wat beduusd rond te kijken, een beker in de hand.
Hij reikte me de beker:
'Ben jij de wijnmaker', vroeg ik hem.
Hij knikte.
ik nam een slok, spuwde het in een wijde boog uit, mijn verontwaardiging galmde door de zaal:
c’est de la merde, c'est chateau Migraine.
Of de zaal het uitproestte, of er gelachen werd; ik hoorde het niet.
De lichten in de zaal gingen aan…
Ik opende m’n ogen, ordende mijn slaperige gedachten en zag het eerste zonlicht onder het rolluik turen.
'Of ik ooit toneel heb gespeeld', vroeg An.
Ik herinnerde me m’n jeugd en de chiro.
Een keer mocht ik meedoen.
Het werd ternauwernood geen flop.
Mijn act bleef tijdens de repetities steken in de middelmaat.
Wat die rol inhield? Een indiaans krijgersdansje met de bijhorende geluiden.
Tot daar mijn acteertalent. Daarna heb ik me meer gericht op het schrijven.
Fijne woensdag, à la vôtre
Wilfried
