Cafépraat? Alhoewel...
Jullie lazen gisteren dinsdag met 150 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor
Woensdag 15 januari 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Omdat het koppel met hun rug naar mij toegekeerd zat had ik ze niet herkend.
Ik zette me aan een tafeltje, bestelde mijn drankje en hield me onledig met mijn i-phone.
Het overlopen van de laatst binnen gekomen mails. Interessant want er stak opnieuw een bevestiging voor een presentatie tussenin.
Ik noteerde de datum in september in mijn agenda.
Zou ik nu nog bellen voor de levering van een palet cava of zou het beter zijn te wachten tot morgenvroeg.
Ik stuurde een mail naar het visbedrijf en vroeg hen hun beste man er op te zetten.
Op het selecteren van een tiental vissen op de veiling. Die heb ik donderdag nodig voor een presentatie in Sint-Andries.
Ik beschouw het als een thuismatch.
Toen alle noodzakelijkheden waren uitgevoerd scrolde ik naar een andere thuismatch; vanavond woensdag staat Club-Genk geprogrammeerd.
Plots werd ik afgeleid: op aangeven van zijn buur draaide de man met de rug naar me toegekeerd zich om en riep hij over enkele tafels heen:
gelukkig nieuwjaar Wilfried, we hebben elkaar nog niet gezien er aan toevoegend, een goeie gezondheid en al wat ik teveel heb ga ik je brengen.
Hoe antwoord je op zo’n uitspraak?
Ik moest niet lang nadenken, wenste hem eveneens een gelukkig jaar en moedigde hem bovendien aan het zeker niet te laten.
Wat dan?
Alles wat hij teveel had te brengen.
Er mag tussen zijn afgedankte kasten, ander spookmeubilair en de rommel zelfs een klein Ensorke zitten.
Ik wacht geduldig af, hij heeft nog 350 dagen de tijd.
Fijne woensdag – à la vôtre
Wilfried
Artikel in ‘De Tijd’
Tussen de duizenden afgedankte spullen die in het magazijn van de Kringwinkel Antwerpen worden binnengebracht, is het de job van Charlotte Pleysier (28) om interessante kunstwerken te selecteren
en op de veilingwebsite uwkringding.be te plaatsen.
In september stootte ze op een wel heel bijzonder werk. 'Ik had tijdens de zomer de expo van James Ensor in Oostende gezien, en ik vond een ets waarin ik zijn stijl herkende.
Toen ik de dag nadien ook zijn handtekening op het werk ontdekte, heb ik meteen mijn collega's erbij gehaald.'
De echtheid van het werk, 'Le meuble hanté', (het spookmeubilair) werd op vraag van de Kringwinkel bevestigd door Bernaerts Auctioneers en Ensor-experts van het KMSKA, onder wie Herwig Todts.
'Je ziet in één oogopslag dat het een echte Ensor is, dankzij de correctheid van de afdruk, de handtekening en de papierkeuze', zegt Todts.
'Zo'n ets, die wordt afgedrukt op een koperen plaat, kan je bovendien bijna onmogelijk vervalsen.'
In totaal maakte Ensor zo'n 133 etsen, waarvan steeds meerdere afdrukken circuleren.
Ook van dit werk behoren andere exemplaren tot de collecties van onder meer MSK Gent, het Museum of Modern Arts in New York en privéverzamelaars.
Ensor nummerde zijn etsen niet, waardoor we niet weten hoeveel afdrukken er van dezelfde ets zijn.
