Brasserie José: je waant je eventjes in Londen of Parijs
Jullie lazen gisteren vrijdag met 133 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor
Zaterdag 21 december 2024, een goeiemorgen met Wilfried
Het is niet mooi het te moeten bekennen hoeveel keer ik de voorbije 8 jaar voorbij de Brasserie José in Blankenberge liep.
Het etablissement in de Vissersstraat sedert jaar en dag bekend als blues- en jazzkroeg, waar het gezellig vertoeven was en men lekker kon eten.
Het eenvoudig houden met een spaghetti, maar evengoed een oestertje kon bestellen om het diner te openen.
Het is niet mooi het te moeten bekennen dat we er nooit een tafel reserveerden.
Hoe dat kwam?
We zijn nogal hondstrouw aan onze klanten.
Als er dan al eentje is die zijn zaak op het gelijkvloers van het appartementsgebouw openhoudt, dan is dat een zekere luiheid om het niet verder te zoeken wanneer je het bij de deur hebt.
Evenzeer uit dankbaarheid en wederdienst aan die klant.
Nu die zaak er niet meer is verhinderde me niets om nog langer voorbij te lopen aan de brasserie.
Enkele maanden terug dacht ik nog mijn kans verkeken te hebben want de uitbaters hielden er mee op.
Maar zie, lang heeft Brasserie José niet moeten wachten op een overname.
Nadat ik zaterdagavond op weg van de Grote Markt naar de dijk even binnen gluurde naar de drukbezette tafels borrelde de verrassing in mijn hoofd langzaam op.
Ik reserveerde voor de zondagavond een tafeltje voor 2.
Voor een keer kon ik 24 uur lang de verrassing als een verrassing houden, ook al moest ik een spervuur van vragen ondergaan:
Is’t er sjiek, is’t ver, is’t te voet, is’t in Blankenberge, wie gaat er nog mee?
Het is er sjiek, niet in de zin van duur, maar het heeft iets.
Dat wat je terugvond en vindt in grootsteden als Brussel, Parijs, Antwerpen, Londen.
Een etablissement met uitstraling; houten lambrisering, muurgrote zwart-wit foto’s van de zanger, de trompetist met de sigaret in de hand, de …
De garçon presenteert ons met gezwinde tred de menukaart, vraagt of er een aperitiefje vandoen is en serveert ons het gevraagde.
Een door de wol geverfde man die de knepen van het vak kent en aan wie we vragen of hij deel uitmaakte van de overname.
Terwijl we genieten van het drankje worden we aangesproken door een zuiders getinte jonge dame met een oervlaamse naam: Christine.
Of het ons eerste bezoek is aan de brasserie, of we misschien regelmatige bezoekers waren in het verleden?
Wat we straks op ons bord krijgen heeft nu al dat extra puntje meer.
Zo hebben we het graag, je ergens onmiddellijk thuis voelen.
Met de nieuwe uitbaatster van brasserie José krijg je dat gevoel.
Ze zal tijdens de avond nog enkele keren langslopen. Of alles naar wens verloopt?
Dat is het zeker; we eten er lekker en weten na ons eerste bezoek dat het zeker niet het laatste is geworden.
Bij de brasserie hoort ook een hotel (of is het omgekeerd?)
Hotel sinds 1914 met meer dan 100 jaar traditie in gastvrijheid.
Fijne zaterdag – à la vôtre
Wilfried
