Blauwe lichten aan het eind van de weg
Jullie lazen gisteren dinsdag met 147 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor
woensdag 16 oktober 2024, een goeiemorgen met Wilfried
Je rijdt naar huis, de radio zacht aan, je hebt de neiging om mee te zingen met Cabrel.
Blauwe lichten aan het eind van de weg. Eerste reactie: het zal toch niet waar zijn?
Het is waar, maar de rust in mijn hoofd is terug gekeerd.
Neen ik heb niet teveel gedronken, al blijft de twijfel.
Stel je voor dat ik de auto moet achterlaten, of …de bak invlieg. Dat kan toch niet?
Het kan niet, ik ben safe.
‘Heeft meneer gedronken’, vroeg de agent die, of was het een vermoeden van mij, extra z’n best deed om bij het neergelaten raam, bepaalde geuren op te snuiven.
‘En wat heeft meneer zoal gedronken’ drong de agent aan.
‘een Chateau Lagrange 1994’, antwoordde ik.
De agent vulde aan: ‘een Saint-Julien en hoe was hij’?
‘Schitterend’ verklaarde ik zelfverzekerd.
‘Mooie nog frisse kleur tot het randje, de fruitaroma’s waren vervangen door de geuren van het lange rijpen: ceder, zachte peper…'
‘Waar serveren ze dat nog’ onderbrak de agent me.
‘Bij mijn beste vrienden in Brugge, Patrick en Françoise’, verklaarde ik gelukzalig nagenietend.
De vriendelijke maar toch erg nieuwsgierige agent bleef aandringen: ‘waar woont dienen gast’.
Ik kon niet anders dan de man teleurstellen: 'sorry meneer de agent, het was ook zijn laatste fles'.
nota: wij hebben chateau Lagrange 2017 en 2021 in voorraad
Fijne woensdag – à la vôtre
Wilfried
