3de van onze vakantie Tarn - Languedoc
maandag 26 september 2022, een goeiemorgen met Wilfried
Gisteren gingen we op verkenning langs de Tarn.
Bedoeling was Saint Enimie te bezoeken, zowat …40 jaar na mijn vorige reis naar de Lozère.
Het dorp in een ‘courbe’ van de Tarn dat toen een onvergetelijke indruk op me naliet.
Ondertussen heb ik veel gezien maar bleven we gisteren wat op onze honger zitten.
Hoe goed La Malène meeviel, hoe minder dat het geval was met Saint- Enimie.
Het middeleeuws parcours is aan te raden maar straalt niet de gezelligheid uit van mensen die de panden, al of niet in 2de verblijf nog bewonen.
Ook het Auberge de Moulin kon het verlangen om er opnieuw te tafelen niet bevestigen.
Akkoord, sedert de ecrivisses à la Bordelaise van toen in de Moulin zijn er al veel schaaldieren onze kookpotten gepasseerd.
De garçon beaamt dat het nog steeds een gerecht van de kaart is, maar dan alleen in juli en augustus.
Wat we bestellen is best ok.
Maar wat we ook missen is de gezelligheid van toen.
Trappen opstappen en eens in de hal de eikendeur van de gelagzaal openen.
Het totaal gerenoveerde en tot hotel omgevormde pand is eerder koel met veel glas en grote ruimtes.
Op deze zondagmiddag lijkt het eerder op een fabriekje op automatische piloot.
Als we nadien ook nog eens vaststellen dat de rekening met …20 euro overschat werd maakt dat ons weerzien er niet beter op.
Het komt allemaal in orde, maar het bewijst dat groot, groter, groots niet altijd de beste optie is.
We laten het niet langer aan ons hart komen en zetten de tocht verder richting Florac.
Daar nemen we de weg richting Meyruels.
Weg is een b r e e d woord voor een weggetje dat klimt tot ruim 1100m en waarbij An het liefst de passages tegenaan de rotskant meemaakt.
'Straks zal je zien dat we op een onverwacht ‘vlak’ landschap belanden' stel ik haar gerust.
Een landschap dat hoe langer meer een Cévenol karakter meekrijgt en een verrassing voor ons in petto heeft.
L’Armée Française houdt er oefening. Wat dat inhoudt?
Meerder helikopters zijn er geïnstalleerd en maken er oefenvluchten.
En ja, we mogen fotootjes nemen, maar dan zonder personeel er bij.
Na dit intermezzo komen we op een verbindingsweg met Saint-Enimie.
Dat levert ons een van de meest spectaculaire panorama’s op: het zicht op Saint-Chely.
De derde avond op rij brengen we door in Le manoir de Montesquoui in La Malène.
Na de carpaccio op de middag willen we het voor vanavond ook sober houden en kiezen voor zekerheid: de burrata met salsa van tomaat als 1e entree, de super lekkere fois gras met vijgen als 2de voorgerecht. Geen hoofdgerecht of dessert.
Een glaasje droog wit en een glaasje moëlleux volstaan.
Van vroeg in ons bed zitten komt niet veel in huis.
Paul, de patron, komt achteraf bijzitten en vertelt ons over zijn professionele levenshistorie.
Goed om met een zeer goed gevoel ons driedaags verblijf langs de Tarn af te ronden.
Morgen rijden we naar de grens van de Cévennes, de Gard en de Languedoc.
Wat mogen we er verwachten?
à la vôtre
Wilfried
